Çakır’ın kızı Fatma kandırılmasın diye

Cemal Süreya, sanırım, bizim Cumhuriyet yasalarının tercüme olduğunu ima ederek dalgasını geçiyordu. Benim görüşüme göre anayasalar ve yasalar tercüme edilerek bir başka ülkede uygulanabilir. Aslına bakarsanız zaten böyle yapılıyor. Elbette gereken uyarlamalar (adaptasyonlar) yapıldıktan sonra.

Memleketimizin Cumhuriyet karşıtları Cemal Süreya’nın vecizesine bayılırlar.

VERGİYİ DE SOR

Bu ülkede devrimlerin yukardan aşağı değil, aşağıdan yukarı doğru yapılması gerektiğini ileri süren Darülfünun Müderrisleri (‘üniversite öğretim üyeleri’ demiyorum) vardır. Hilafetin kaldırılması, yazı devrimi, medreseleri kapatan Öğretim Birliği Yasası ve kuşkusuz Medeni Kanun gibi devrimleri getiren yasalar halka sorulmalıymış(!). Sanki vergi ve ceza yasaları halka soruluyormuş gibi. Soracaksan önce ve ilkin vergi yasalarını halka sor!

Code Civil’in tam tercümesi “Yurttaşlık Yasası” olmalıydı. Yasayı Türkçeye çevirenler “Medeni Kanun” demişler. Bunun bilinçli bir tercih olduğunu düşünüyorum.

Medeni Kanun’a ve devrim yasalarına karşı olan siyasal İslamcıyı ya da cahil dindarı, kendilerine hak vermesem de, kolayca anlayabilirim. Anlamakta zorlandığım insanlar: Cumhuriyet devrimlerinin halka sorulmadığını ileri sürüp karşı çıkan profesörcüler, diplomalı münâfıklar. Gazetede yeni yazmaya başladığım sırada belki utandırırım diye adlarını verirdim. Yanılmışım. Adamların yüzü manda derisi!

Bazı gerçek ve doğruları her yıl anlatmaktan iyice bıktım. Sizler de bıkmışsınızdır. Bu nedenle bizim aileden bir örnek vererek bağlamak istiyorum bu yazıyı:

AİLEDEN ÖRNEK

Babaannem Çakır’ın kızı Fatma, evin garip, kimsesiz seyisi Durmuş’a âşık olmuş. Babasına “Baba bu çocuğu bana al!” demiş. Babam 1902 doğumlu olduğuna ve kendisinden büyük bir amcam, iki halam olduğuna göre bu iş 1880’lerin bir yılında oluyor.

Büyük dedem, garip Durmuş ile kızı Fatma’yı evlendirmiş ve damada Mersin’de bir hayvan hanı açmış. Bunu fırsat bilen iki ağabey bir eşek verip Tırmıl Tepe dolaylarındaki verimli topraklardaki payını bacılarının elinden almışlar.

Yıllar sonra akrabaların bir kolunun dava açtığını ve davanın “Eşek Davası” adıyla ünlendiğini biliyorum. Gene yıllar sonra kız kardeşlerim “Abi hadi milyoner oluyorsun” diye beni de davaya soktular. Davayı her nedense eşek verenlerin çocukları ve torunları kazandı. Ama bu arada bir şeyler dönmüş, topraklar devlet tarafından istimlak edilmiş. Onlara da yaramadı. Durup dururken milyoner olsaydım iyi olurdu ama olmadı işte!

DAYAK YEMESİNLER DİYE

Kıssadan hisse: Cumhuriyet, Medeni Kanun’u ve öteki devrimci yasaları Çakır’ın kızı Fatma’lar ağabeyleri tarafından kazıklanmasınlar diye çıkardı. Halkın yararına bir yasa tepeden inme çıkartılırsa halkın (olmayan) iradesi ve demokrasinin ilkeleri çiğnenmez. Tam tersine başta kadınlarınki olmak üzere insanın onuru kurtulur.

Bu yasalar, kadınlarımız babalarından, ağabeylerinden dayak yemesinler, başlarını zorla örtmesinler, kocalarının ayaklarını yıkamasınlar diye çıkartıldı. İşte buna eşitlikçi halkçılık denir. Bunları bizim özgürlük mayasıyla mayalanmış Yörük kadınlarımıza anlatmak kolay da televizyonlarda laf değirmenliği yapan türbancı hatunlara anlatmak çok zor!