Sinan gece neden babasıyla yattı

“Kim bakıyor ki kendine? Sen bakıyor musun?” dedi babam hastanede. Dehşet dolu bir ifadeyle gözlerine baktım. “Ben bakıyorum, çevremde çok insan da bakıyor! Dalga mı geçiyorsun?” dedim.

Bir gece önce televizyon seyrederken eşimin tansiyonu birden 20’lere çıktı. Ambulans çağırdık. Tahmin edersiniz ki, soğukkanlı kalmaya çalışsam da panik oldum. İşin bir diğer kötü tarafı da, oğlumuz Sinan’ın bütün bunlara tanık olmasıydı.
Bir ara içeri kaçıp ağladığını duydum. Ama onun yanına gidemedim çünkü eşimi yalnız bırakamazdım. Şerif, koltuğa oturup biraz rahatladı. Ben de Sinan’dan yardım istedim. Babasına su getirmesini mesela. Yanımızda durdu ve babasına destek olmaya çalıştı.
Yaşadığımız çok ağır bir durum değildi. Buna rağmen çok korktuk ve gerildik. Bunun Sinan üzerindeki etkisi ise çok daha yoğun oldu. Gece babasının yanında yatmak istedi. Hatta bana gece boyunca onu kontrol edeceğini, merak etmememi tembihledi. Eşimin anlattığına göre, uyumadan önce ara ara nefes alıp almadığını, ateşini kontrol etmiş.
Sinan ertesi gün uzun zamandır yapmadığı tiklerinden birkaç sinyal gönderdi. Hafiften eski göz kırpıştırma tiki ortaya çıktı.
Çocukları bütün kötü görüntülerden ve tecrübelerden uzak tutmaya çalışıyoruz. Ama onların yaşayacakları konusunda çok da yapabileceğimiz bir şey yok. Kader belki de...
Ama kendi yapabileceklerimize takıldım ben yine bu durumda. Bir kere soğukkanlı olmak lazım. Bunun için de bilmek lazım. Bu yüzden, ilkyardım konusunu ara ara okumak, hatırlamak lazım. Belli telefon numaralarını ortalıkta yazılı tutmak lazım. İnanın aklınızdaki numaraları bile unutabiliyorsunuz.
Evet, yapabileceğimiz bir diğer şey de yazının başında yer alan, babamla aramızdaki tartışma konusu: Kendimize bakmak... Çünkü her ne kadar dış etkenler söz konusu olsa da her insan kendi sağlığından daha çok sorumludur.

Hoşçakalın...

Evet, benden bu kadar... Tam 7 senedir Hürriyet’in bu sayfasında sizlerle beraberdik. İlk yazılara başladığımda Sinan 2 yaşındaydı. O zamandan beri yaşadığım, öğrendiğim, duyduğum, dinlediğim her şeyi sizlerle paylaştım. Ve tabii sizler de benimle... İlk defa çocuklarımızdan, annelik tecrübelerimizden, acizliğimizden, sıkıntılarımızdan burada bahsettik. Hep beraber neler yapabileceğimizin, çocuklarımızı nasıl daha iyi ve sağlıklı büyütebileceğimizin yollarını aradık, bulduk. Hürriyet’e bize bu fırsatı verdiği için ve bütün diğer yayınlara da bu kapıyı açtığı için çok teşekkür ederim.
Ben Parents dergisinde yazılarıma, ekibimle çalışmalara devam ediyor olacağım. Bana her zaman norar@parents.com.tr adresinden ulaşabilirsiniz.
Kendinize ve çocuklarınıza iyi bakın... Görüşmek üzere...
Yazarın Tüm Yazıları