nilkaraibrahimgil nokta com, iki nokta üst üste

Fikri bulan, gerçek yapan ve üzerime bu kadar yük bırakıp, şu an muhtemelen Hindistan’da Goa’da sahilde kih kih gülen güzel insanlar topluluğu İgoa’ya çok teşekkürler! Özellikle Muzaffer, Borga ve Ozan’a.

Yaklaşık bir yıl önce, bana dediler ki: Nil... Sana biz biraz değişik bir site yapmak istiyoruz... Dedim ki: Tamam, yakışır, açiğim, napıcaz? Dediler ki: Öyle şarkın, biyografin, çesit çesit yanar döner fotoğrafın olmıycak! Onları zaten arayan buluyor nette. Dedim ki: Olmasın anasını satiym! Peki ne olucak? Dediler ki: Seni takip eden, her an yanında olan bir manyağın, seni takip edicek. Ve seninle ilgili sürekli birşey toplayıp, bulup, ortaya çıkarıp oraya koyucak. Mesela yediğin bir salatayı, yaptığın saçma bir hareketi, kendi kendine mırıldandığın bir şeyi, arkadaşınla yaptığın dedikoduyu, cep telefonuna ya da defterine düştüğün bir notu. Kimsenin göremedigi ve bilemediği hayatını, kafanı, gizlini saklını. O tip, seni hep takip edicek, sobeliycek. Hatta, yer yer eleştiricek, dalga geçicek. Şarkılarındaki gibi! Dedim ki: Hmmm... Dediler ki: Cesaret gerek. Böyle bir şarkıcı sitesi görmedik. Yok. Ama istemezsen anlarız. Hemen dedim ki: İsterim. Kim olucak bu? Yoooooo, hayıııır, ben mi? Güldüler. Ben mi kendimi izleyip, dalga gecicem? Evet ben. Ta kendim. Vay be ne terapi ama! İnsanin birşeyi kalmaz. Fakat insani şizofren de yapar bu site, delirirsem, hastaneye ziyaretime gelirsiniz!

Ve toplamaya basladik. Cep telefonumdaki, bilgisayarimdaki, kameramdaki herşeyi koyduk önümüze. Mümkün olduğu kadar sansürlemeden ve cesur davranarak seçtim, dalgamı geçtim. Sakınmadım, saklamadım. Benim hakkımda daha fazla şey bilinsin diye, bu köşeyi yazmaya başlamıştım.

Çünkü sevmiyorum televizyona çıkmayı, röportaj vermeyi, orda burda Nil’i anlatmayı, göstermeyi. Geriye sadece şarkılar kalmıştı. Tamam ama onlar da, iki yılda bir yayın yapmama müsade ediyor. Du. Derken burada anlatmaya koyuldum. Kendime bir alan daha açtım. Pazartesileri çıkan bir gazetem oldu. İyi ki oldu. Dinlemeyen, okur. Okumayan dinler. Dinleyen okur, daha da anlar. Dinlemeyen okumayan, kendi bilir. Şimdi belki, bir de nilkaraibrahimgil.com’a gelirler. Bir Nil külliyati bulurlar. Çok heyecanlıyım. Biraz korkuyorum. Her gün update etmeye çalışıcam. Fakat delirmezsem... İnsanın her gün, “bugün neremi göstersem” demesi nasıl bir baskı bilemezsiniz. Ben de yeni ögreniyorum! Omuzlarıma bir şey oturdu. Fakat renkli bir şey, kanatlı bir şey, nefes alıp veren bir şey.

Tam açılmadan önce, ‘Buna Nil Karaibrahimgil’in altbenliğinin resmi sitesidir’ diyelim dedim. Dedik.
Çıkmak üzere albümümün ilk videosu ‘seviyorum sevmiyorum’u, ilk oraya koyucam, Umur Turagay çekince. Pek çok yakında.
Dünyama buyurmaz mıydınız?