Kuzeyde hava durumu

Bir gün buraya gelip, karlı sokaklarında yürüyeceğim kimin aklına gelirdi... Şarkılar, yazana yol işaretleri mi? Bunu hep düşünüyorum. Şarkıları çok düşünüyorum. Nerden gelirler, nereye giderler... Evlere girer, kulaklardan sızar insanın içinde titreşir ve neye sebep olurlar... Bir aşkı başlatıp, bitirebilirler daha ne olsun.

Woody Allen’ın iki bölümlük belgeselini yapmışlar. Woody Allen’a bayılırım. Kitabını da aldım şimdi. Çok kitabını aldım da, bu yenisi sırf röportaj. 35 senedir her sene bir film yapmış. Bir filmi bitirdiği gün, öbürünü yazmaya başlarmış daktiloda. Hayatında hiç ‘writers block’ (yazar kilitlenmesi) yaşamamış, hep anlatacağı bir hikayesi olmuş. Hep Manhattan’daki aynı apartman dairesinde, aynı daktiloyla yazmış. Hayranım böyle insanlara. Filmleri git  gide gençleşti bence. Oslo’daki loş ve karlı parklarda, botlarımı basılmamış karlara saplarken bunları düşünüyorum işte. Şarkılar. Woody Allen. İnsan düşüneceği şeyi seçemiyor. Ama karda düşeceği yeri seçebiliyor. Bembeyaz pofuduk bir yer bulur, kendini bırakırsın.

Bizi otele bırakan şoför, “Buradaki en büyük dert, sokaktaki yankesiciler” dedi. “Bu derdi bize yollayın, biz de size bizimkileri yollayalım” dedim içimden. Dehlizlerinde kaybolunan bir garip ülke bizimkisi. Ne yazık ki. Aşık olduğun anda üzer, şeffaflığı hiç beceremez. Böyle biri nasıl sevilebilir?

Dedikleri doğru galiba. Yani dünya gerçekten de yuvarlak galiba. Ve eğik. Oslo’da hava 4 gibi kararmaya başlıyor, ondan önce de çok aydınlık sayılmazdı. Güneşten en uzak yerlerdeyiz. Daha da uzağa, Norveç’in kuzeyindeki Tromso adasına gidiyoruz biz aslında. Kuzey ışıklarını görmeye. Yılın bu vakitleri, kuzey kutbuna yakın yerlerde, gökyüzünde rengarenk ışıklar geziniyor. Güneşi kocaman etekli bir balerin gibi düşünün, eteklerinde ışıklar dönüyor. (Bilimsel bir açıklaması var, iyonlarla filan ilgili ama onu boşverin.) Tromso iyice kuzeyde olduğu için, orada neredeyse 24 saat gecede olucaz. Gece kahvaltı yapıp, gece yürüyüp, gece öğle yemeği yiyip, gece somon balığı avlayıp, gerçek gecede de karlara yatıp göğe bakıcaz ve o renkli ışıkları görmeyi bekliycez. Belki görücez, belki görmiycez.

Peki biz deli miyiz, yo dünya deli, biz bir arkadaşa bakıp çıkıcaz.