İlk 2 yıl herkes yeni bir oyuncak gibi

“Günümüz toplumunda kadın şarkıcılar 35 yaşına geldiklerinde, bir fil mezarlığına gömülüp kenara atılıyor. Hazmetmesi zor.

İlk 2 yıl herkes yeni bir oyuncak gibi.

Tanıdığım kadın sanatçılar kendilerini, erkeklerin 20 katı kere yeniledi. Buna mecburlar. Yoksa işsiz kalırlar.

Sürekli kendilerini yenilemek, sürekli insanların seveceği yeni yönlerini bulmak zorundalar.

Bizim için yeni ol, genç ol ama sadece bizim istediğimiz şekilde yeni ol.

Kendini baştan yarat ama öyle bir baştan yarat ki, hem biz rahatsız olmayalım hem de sen zorlanmış ol.

Bizi eğlendirecek kadar ilginç bulacağımız ama bizi korkutacak kadar da delice olmayan şeyler yap.

30’uma yaklaşırken ve toplum hâlâ başarıma tahammül gösterirken, çok çalışmam lazım diye düşünüyorum bu yüzden.”

Ben de bu işin içinde bir kadınım.

Ben de Instagram’a fotoğraf koyduğumda, “hiç yaşlanmıyorsun”la “yaşlanmışsın” kavga ediyor yorumlarda.

Hele bir de şimdi bir anne olarak, şarkılarımı nasıl baştan yazacağım, albümüm nasıl korkutmayan bir yenilikte olur, nasıl bir video yapacağım, YouTube kanalı mı açsam, hip hop mı yapsam diye düşünüyorum.

Nil’i 365 derece tarıyorum...

Neresinin suyunu çıkarabilirim.

Nasıl yine, ilk 2 yıldaki o yeni ve parlak oyuncak olabilirim?

Hatırlıyorum, bundan 15 yıl önce, Babylon’da bir ‘oldies but goldies’ gecesi vardı.

Çocukluğumun şarkıcıları çıkıp birer ikişer şarkı söylerken, içime mürekkep gibi bir hüzün yayılmıştı.

Artık eski oyuncaklardı ve kimse onlarla oynamak istemiyordu ama spotları özlüyorlardı, alkışları, hayran bakışları...

Kendi geleceğimin de öyle olup olmayacağını düşündüm.

Bir yerde işleri bırakıp köşeme çekilir ve yeni bir cennet mi kurarım, yoksa her 2 yılda bir, kendimi artık derim parçalanana kadar parlatmaya mı çabalarım...

Henüz cevabı bulmadım.

Zaten ben cevabı ararken, Billie Eilish diye 17 yaşında bir kız çıkıp bütün popüler müziği temize çekti.

“Oyunu bozuyorum, ben bu işi öyle değil böyle yapacağım” dedi.

Seksi giyinip, videolarında araba yıkamadan da bu işin olabileceğini gösterdi mesela.

Nakaratlarda yükselmeden.

Şarkılarında bizimle ve içiyle konuşuyor, “Gece uyuduğumuzda nereye gideriz?” diyor, “Sen bir de beni tacımla gör!”, “Keşke gay olsaydın” diyor.

Ender görülen bir hastalığı var, herkese anlatıyor.

Arada kamerayı açıp bir pizzacının masasından, sorulan her soruya cevap veriyor.

Rakipleriyle arkadaş.

Grammy alırken, “Bunu Ariana Grande hak ediyordu” diyecek kadar özgür.

Şu anda ilk 2 yılın yeni oyuncak döneminde ama ben ondan umutluyum. Bu kuralı da bozacak o.

Ben ‘Özgür Kız’ diye tanındım diye, bana hep “Özgürlük ne sizce?” diye soruyorlar.

Özgürlük bu işte. İçini tamamen terse çevirip güneşe asabilecek cesareti göstermek. Billie gibi.

Çıkıp “Bu düzeni böyle kurdunuz ama anladım ben oyunu” demek Taylor gibi.

Bir insan eskimek istemiyorsa, kendine yeni gözlerle bakabilmeli.

Ciltler ve şovlar yenilenir, filtreler herkesi genç gösterir.

Ama şayet kendi oyununu yazacaksan, kendini baştan yaratman gerekmez, kendine baştan bir bakman yeter.