Paylaş
Uyumam gerek. Akşam konserim var. Binlerce kişi, pipetlerini batırıp, beni içicek. Ve ben onlara bal olucam. Unutulmaz an olucam. Mutlu sonuma varıcam: Beni hep sevicekler... Hayal bu ya.
Uyumam mümkün değil fakat. Odamın pencereleri yere kadar lacivert deniz. Denizin sonuna bakıyorum, ufuk. Ben baktıkça yüzüme, serin bir pelerin gibi örtülüyor. Teslim oldum bir süre sonra. Yatağa uzandım kafamı aşağı doğru sarkıttım, öyle baktım biraz. Sonra döndüm, böyle baktım biraz. Sonra biraz bakmayıp, birdenbire baktım tekrar. Sanki dünyanın mavi gözlerine ilk bakışım bu. Görür görmez aşk bu. En dibini düşündüm suların. Nasıl izin vermez oraya gitmeme ve ne kadar küçüğüm onun karşısında. Beni öldürmeden taşımasının tek yolu, beni yüzeyinde yüzdürmesi. Ama ne anlarım ki bundan? Tıpkı bir aşık gibi, ölümüm pahasına en derin yerine inmek istiyorum. Çünkü ben aslında o olmak istiyorum. Resmini çektim. ıkimizin resmini de çektim. Web sitemde var beraber bir resmimiz.
Beni sarhoş etti. Kıyılarına inmek, yüzmek istedim. Beceremedim onu. Hatta ayağımı bile sokamadım. En son Cape Town’da sokmuştum ayağımı suya. Aynı suya aslında. Bunu düşünmek bile ne kadar büyük geliyor bana. Üstümde taşıyamayacağım düşünce balonlarından... Bütün bu coşkuyu, neden hep hissetmediğimi sordum kendime. Aslında sırtında gezinip durduğumuz ve tamamını asla göremediğimiz bu gezegen, olağanüstü güzel. Halbuki hep, duvarlara bakıyoruz, kendimize ve birbirimize bakıyoruz.
Kafamızı kaldırıp, ağaçlara bakmıyoruz. Çocuk değilsek, ağaca tırmanmıyoruz. Güzel bir havada, burnumuzdan içeri rüzgar sokmuyoruz. Ne bileyim, dağlara çıkmıyoruz mesela. Halbuki dünya adlı bu gezegenin şekilleri, sürprizleri, harikaları var. şeffaf kafalı şu balığa bakın! Hiç böyle birşey gördünüz mü? Hayal ettiniz mi?... Binalar ve hatta çoğu insan ne kadar sıkıcı bunun yanında. Evet evet kararım kesin, ben dünyaya kavuşucam artık. Sen nerelisin diyenlere de dünyalıyım diyeceğim. Onun insan eli değmiş, parsellenmiş halleriyle ilgilenmiyorum. Her yerini merak ediyorum. Aşık oldum dünyaya ben.
Paylaş