Çözüm: Anneler

-Çözüm nerede biliyor musun? 

Çözüm, annelerde.
30 Ekim 2015, bir arkadaşımla diyalog...
Eğer biz çocuklarımıza, herkesi sevmeyi öğretebilirsek,
Başkalarının başka fikirleri olacağını, bunun güzel bir şey olduğunu,
Başkalarının tenlerinin, kimliklerinin, dillerinin altında bizim aynımız olduğunu,
Aslında tek kuralın ‘kendine yapılmasını istemediğini, başkasına yapma’ olduğunu,
Aslında tek yapması gerekenin iyi bir insan olmak olduğunu öğretebilirsek...
Eğer biz çocuklarımıza, biz dahil, kim ne derse desin her şeyi tartması gerektiğini,
Kendi yüreğinin, aklının güvenmeye değer olduğunu,
En güzel ömrün, geldiğinden daha güzel bir dünya bırakarak yaşandığını,
Her kapının tek anahtarının sevgi olduğunu öğretebilirsek...
Korkusuz insan olmadığını,
Herkesin her zaman biraz korktuğunu,
Ama korkunun bulut gibi bir şey olduğunu,
Gelip geçmesini beklersen, altından masmavi gökyüzü çıkacağını öğretebilirsek...
Hayatta ona yol gösterecek olan feneri, kendi elinde tuttuğunu gösterebilirsek...
Kimseye zarar vermemeyi, incitmemeyi, ahını almamayı, mümkünse kalbini bile kırmamayı,
Kırarsa, incitirse özür dilemenin utanılacak şey değil, övünülecek şey olduğunu öğretebilirsek...
Komşusunu, kardeşini, eşini, dostunu kollamayı,
Haksızlığa susmamayı,
Adaletsizliğe alışmamayı anlatabilirsek...
Hayatta bir sürü seçenekle karşılaşacağını, seçerken hep sevgiye hep sevgiye hep sevgiye sadece sevgiye sorması gerektiğini anlatabilirsek...
Farklılıkların çoğunun doğum denen lotoyla dağıtıldığını,
İnsanın hangi coğrafyada, hangi ana babaya geldiğini bilmeden gözünü açtığını,
Her açılan gözün güzel şeyler görme hakkının eşit olduğunu,
Her canlının mutlulukla yaşama hakkına saygı duymayı anlatabilirsek...
En başta da kendimiz bütün bunları ilk başta kendimize yaşatarak, ona en güzel örneği gösterebilirsek,
İki jenerasyona kalmaz, hiçbir politikanın getiremediği çözüm, yuvalarda yeşerir.
İşte bu yüzden, benim oyum annelere.
Çocuğuna herkesi sevmeyi öğretebilmiş annelere.
Çözüm sizde, çözüm bizde anneler.