Bir psikopatın beyninden haberler

Bedeninde sigara yanıkları, yara berelerle. Belli ki işkence görmüş. Ağlıyor. Eğer biz o sırada o karakolda polis olsaydık, Aliş’i görünce canımız yanacaktı. O ağladıkça, biz de ağlayacaktık. Sigara yanıklarını görünce, bir kolumuz bir sırtımız sızlayacaktı. İçimizde öfke, acıma, kalbimizde hızlanma, avucumuzda ter olacaktı. Biz istemesek de olacaktı bütün bunlar. Çünkü insanın, başkalarındaki duyguları kendine de yaşatan ‘ayna nöronları’ var.

Biz ayna nöronlarımız sayesinde, birimiz gülünce güler, esneyince esner, ağlayınca ağlarız. Hatta beyin taramaları göstermiş ki, gözümüzün önünde birisinin sağ koluna odun düşse, bizim de sağ kolumuz aynı acıyı duyuyor. Eğer odunun düşmek üzere olduğunu görürsek, kolumuzu gayri ihtiyari geri çekiyoruz. Bu kadar aynalıyoruz birbirimizi. Bu bizim birbirimize empati geliştirmemizi sağlıyor. İnsanlık, “Birimiz hepimiz, hepimiz birimiz için” diyemeseydi bugünlere gelmezdi. Evrimde birbirini yer, yok olur giderdi. Öyle olmadı, gruplar oldu, aileler oldu, topluluklar oldu. Birbirlerine yemek veren, soğukta mağarasına alan, çocuğuna bakan atalarımız sayesinde bugündeyiz. Biz birbirimizi aynalamadan var olamazdık. Peki diyeceksiniz, madem öyle, neden Türkiye’de her gün kadın cinayetleri işlenir, neden Aliş acılar içinde karakollara gelir?

Cevap şu: Bazı insanlar, başkalarının duyguları karşısında bir buzdolabı kadar soğuk olabiliyor. Bu insanların beyin taramalarına bakıldığında, karşısındakinin acısını, sevincini kopyalamadığı görülüyor. İşte katiller, caniler, Aliş’te sigara söndürenler bu sınıfa giriyor. Bu insanlar, karşısındakine verdikleri acıyı duyamıyorlar. Duymadıkları için devam edebiliyorlar. Ne elleri titriyor, ne kalpleri hızlanıyor ne de gözleri yaşarıyor onların, acıları dağıtırken. Hatta bir araştırma göstermiş ki, kadını döven çoğu erkek, saldırganlaştıkça kan basıncı ve nabzı düşüyor. Bilim bu insanlara bir isim de koymuş: Psikopat.

Peki psikopatlara ne yapmalı? Biz psikopat olmadığımız için, onlara onların yaptığı gibi acı veremeyiz. Ayna nöronlarımız, onlar gibi zalim olmamızı engeller. Peki onlar, bir gün kendilerini bilimin ışığına tutup, “Bakın benim beynimde acı kopyalanmıyor napayım, kendimi böyle savunuyorum” derler mi? Derlerse onlara ne denir? Cezaları ne olur? Dövdükçe kalp atışları düşüp sakinleşen bir adam, fişi çekilmiş bir ruha sahip olmaktan dolayı mağdur sayılır mı?

Aslında en üzücüsü psikopatın ta kendisi olmak. 6 yaşında bir çocuğun bedeninde sigara söndürebiliyorsan, şu an ağaçların karnını tekmeleyen bahar çiçeklerinden, birisi gülünce gülmenin freni olmayan lunaparkından, “Ben senim sen de bensin”lerden hiç haberin yok demektir.

Fişi çekilmiş bir buzdolabı gibiysen, sende hayatın tazeliği barınmaz. Hurdalıktır senin vatanın. Başka psikopatların yanıdır senin adaletin.