Yangında ilk kurtarılacak yerel medyaymış meğer!

Maksat size yazıyı okutabilmek...
Ama, başlıkta biraz da gerçek payı var.
Kamu vicdanının yakıldığından emin olduğu ormanlarımız yanar-ayak bakın nasıl bir farkındalığa düşürdü bizi, uyanabilirsek eğer.
Bir kent düşünün ki, sıcak gündemi izlemek için televizyonu yok! Radyosu yok! Gazetesi yok! Dergisi yok!
Kaldınız mı kirlenmiş sosyal medyanın eline?
Aklına gelenin aklına geleni yazıp çizdiği, bir söylenenin bir söyleneni tutmadığı, pirenin deve yapılabildiği, pisliklerin halının altına süpürüldüğü, her 3 dizeden ikisinin Can Yücel diye pazarlandığı, sporun futboldan, adaletin cinayetten ibaret olduğu...
Ulusal medyanın uyuduğu, uyuttuğu, unuttuğu, unutturduğu, atladığı, atlattığı, uydurduğu, icat ettiği, saçmaladığı gündemlerle vakit geçirdiği bir ülkede merkezî televizyonlar (?!) İzmir’deki yangınları mı son dakika haberi yapacak sanmıştınız?
“Kes zaferden ümmidini / gayrıdan imdâd lâzımsa” diyor şair.
Geçen hafta yerel yönetimden de yangın gündemi için geçici bir kriz-haber merkezi kurmasını beklerdik, 7/24 hemşehrisini bilgilendirsin diye...
Olmadı, düşünülemedi.
Bunu olsun fısıldayacak bir danışman yok muydu ki, koridorlarda?
Bir kent düşünün ki, sıcak gündemi izlemek için televizyonu yok, radyosu yok, gazetesi yok, dergisi yok!
Daha çok dövünürsün İzmir!
Yangında ilk kurtarılacak şeyden kendi ellerinle vazgeçtin sen!