Ah canım, vah canım

1990’ların ortalarında, ilk albümü ‘Ah Canım Vah Canım’ ile tanımıştık Ahmet’i. Şarkıları, özellikle de albüme adını vereni çok melodikti; kendisi de çok sevimli. Tıpkı Bendeniz gibi (adı Deniz, albümüyse ‘Bendeniz’di), bu ilk albüm sonrası Ahmet’in de adı değişti ve ‘Ah Canım Ahmet’ olarak kaldı.
Biz dinleyiciler arasında böyleydi bu; sanatçının kendisi, ikinci (‘Ahmet 2/Dayanamam’) ve üçüncü (‘Âşık’) albümlerinde, piyasanın (ya da dinleyicilerin) dayattıklarına hiç yüz vermedi.
Yeni şarkısı ‘Hepimiz Yalnızız’da bu ısrarından vazgeçmiş görünüyor; bu sefer ‘Ah Canım Ahmet’ olarak karşımızda. Büyük ihtimalle değişen zamanın, fazlasıyla unutkan dinleyicinin (hatta gazeteci ve eleştirmenlerin) kafasında bir ışık çaktırmak için yaptı bunu: “Herhangi bir Ahmet değil bu, bizim Ahmet, ‘Ah Canım Ahmet’...” Haksız da sayılmaz. Bu yapılmasa ayıkla Ahmet’in taşını.
Yeniden dönüşü Ajda Pekkan ve Ozan Doğulu’ya verdiği (sözler Sadettin Dayıoğlu) ‘Yalnızlık FM’ şarkısıyla oldu. Mükemmel bir şarkıydı, Ajda Pekkan’a da çok yakışmıştı. Yeni şarkısı ‘Hepimiz Yalnızız’ın hem sözü hem de müziği kendisine ait. İyi bir şarkı bu; günümüzde yapılanların epeyce uzağında, gayet sağlam bir şarkı. Single’da üç versiyon mevcut: Bang! ve piyano versiyonları, şarkıyı orijinal halinden çok uzaklara savurmadan yeterince farklılaştırmış.
Yolunda gitmeyen tek şey, Ahmet’in vokalinin bazı yerleri. Üstlere tırmanırken sesi/nefesi yetmez oluyor. Şarkının “Gelir geçer, aşk bu üzer, üzülsen de her güzel şey biter” kısmında, bu durum oldukça bariz.