Mutlu oldu Trabzon

Trabzonspor’u şampiyon yapan değerleri içine sindirmiş bir takım, bu takımı ölesiye seven bir seyirci, İstanbul düzenine özenmek yerine kendi değerleriyle varolan, yücelen bir organizasyon gerek.

Günü kurtarmanın derdine düşen değil, geleceği kuran, dik duran, yukarıya bakan bir kafa gerek..

Kayserispor maçını kazanmışsın, kaybetmişsin neye yarar...

Yattara, Beşiktaş İnönü Stadı’ndaki şovunu yapmasa, sahada gezse ne olur..

Yıldızları birer ikişer çekip giden ya da gönderilen takımın tesellisi, son dakikada alınan bir Kayserispor galibiyeti olmamalı.

Hele küme düşme tehlikesini, ligin bitimine 7 hafta kala savuşturmak yok mu.

Bunları ligde 6 şampiyonluğu, sayısız kupaları, saygı duyulacak tarihi olan Trabzonspor takımı için düşünmek bile acı verici.

Barajın üstüne çıktı

Son dönemdeki nadir istikrarı, ligde Kayserispor’a sahasında yenilmemek ve hatta çoğunlukla yenmek olan Karadeniz ekibi, "yola devam" için çabalıyordu.

Mehmet Topuz’un yokluğu önemliydi. Ragıp’ın üstlendiği Topuz rolü ile sırıtıyordu.. Gökhan Ünal’ın yedek kalışı da ilgi çekici idi.

İlk dakikalarda Umut’un uyanıklığı, bir kez daha işe yaradı. Ali Turan’ın kısa geri pasını, şık bir Trabzonspor golüne dönüştürdü genç forvet.

Sonra beraberlik ile gelen Kayseri’ye sağdan Yattara, soldan da Barış ile antrenmandakinden daha rahat kontratak çalışması yaptı ama golleri kaçırdı.

İtiraz ve isyan performansı, saha içi futbol çabasından çok üstün olan Kayserispor, "konuşma yorgunluğunu" hissederken, 61. dakika kutlamalarında komik bir gol yedi. Cangele’nin atamadığı golü, Mustafa Keçeli, İglesias’ın kafasına çarptırıp kendi filelerine gönderdi. Bitime iki dakika kala, yine bir inat ve ısrarlı kovalamaca ile Umut’un ayağından galibiyet golünü buldu bordo mavililer. Attıkları, kaçırdıklarından zordu Umut’un.. O zoru seviyordu besbelli.

Ve İnönü’de kontak kapattığı ligde, olası küme düşme barajının üzerine çıkıp mutlu oldu Trabzonspor.