İstedi ve hak etti

İki takım oyuncuları da birer İngiltere Ligi takımı gibi tatlı sert, pozitif futbol oynama hevesinde idi.
Mehmet Yıldız’ın yokluğu, Herve Tum’un da gidişiyle şişirmece futboldan vazgeçip, topu öne oynamaya çalışan Sivas takımıyla, geçen sezonun aksine futbolu daha teknik oyuncularla topun ofansif anlamda doğru kullanımı arzusuyla sahaya yayılan, bol pas yapan Trabzonspor’un orta saha oyuncuları öne çıktı.
Trabzonspor takımında bu sezon en önemli gelişme, artık bozmaya değil yapmaya oynuyor. Yani rakibin iyi oyuncularını önde ve sert basarak durdurmak ve kapılan topları ani ataklarla gole dönüştürme anlayışı terk edilmiş. Bunun yerine Colman, Engin ve Selçuk gibi teknik kapasitesi yüksek futbolcularla topu daha çok tutmak, rakip alanda daha rahat kullanmak geçerli bordo mavili takımda. Bu arada Alanzinho’nun saman alevi türünden anlık çıkışlarının daha sürekli ve etkili kılınması lazım. Bunları yaparken, oyunun ön tarafında hücumu keyifle yapanların, geriye dönük savunma oyunun da istekli ve hevesli olmaları gerekiyor. Çünkü bu durumda “Savunma fazla mesai yapmak” zorunda kalıyor.
Yoksa Brezilyalı, “Sağ ayaklı 2009 model Yattara” olma yolunda hızla ilerliyor. 4 Eylül Stadı’nda oynadığı sürece yaptığı, Selçuk’a gol asisti ile “5 adım ileri 3 adım geri” yalan koşu idi.
Ortak sorumlular
İlk yarıyı avantajlı kapayan Trabzonspor, ikinci devrenin hemen başında savunma-kaleci ortak yapımı bir Kamanan golüyle soğuk duş yaptı. Fransız’ın 25 metreden vurduğu topu kaptıran Serkan, izleyen Egemen ve yetişemeyen kaleci Slyva, golün ortak sorumlusuydu.
Bu dakikadan sonra Trabzonspor adına ilk heyecan verici olay, genç Ceyhun’un 35 metreden vurup, üst direği salladığı şut idi. Bu hareket, milli takıma kadar yükselen kıymetli yedeğin gol sinyali idi. Gol için daha hevesli gözüken Trabzon takımı, bunun için elinden geleni yaptı ve başardı. Yenilenen Sivas için de belli ki, beraberliğin yeterli olması büyük hataydı.
Trabzonspor, istedi, hak etti ve hem maç hem de moral kazandı.