Hak etti, iyi etti

Yani Trabzon-Kocaeli maçını "sıfır etki" ile izledim. Ya bu maçta mükemmel oynadılar, ya da zaman zaman haksızlık etmişiz şimdiye kadar. Elbette son 20 dakika dışında.

Trabzonspor boğmaya, Kocaelispor çarpmaya çıkmıştı. Yani liderin ne pahasına olursa olsun kazanmak, rakibinin ise "iyi savunma yapıp, denk getirirse bir atıp üstüne yatma" gibi bir planı olduğu ortada idi.

İlk 45 dakikada sahada kayda değer 12 pozisyon vardı. İkisi Kocaeli, 10 tanesi Trabzonspor’un. Ve sadece iki gol. Biri Kocaeli diğeri ise bordo mavili ekibin. İyi oyun, baskılı oyun, bol pozisyonlu oyun, 70 dakikada belli aralıklar dışında sürdü. Bu görüntü, sanki "Bir Ersun Yanal takımı"nın müjdesi gibiydi. Önde baskı, rakibe alan bırakmama, sağlı sollu ataklar, ceza alanı dışından şutlar, estetik hücum kombinasyonları ile seyircinin "parasının karşılığını" verdiler.

Gol vuruşunda bir arıza var

Ancak 70. dakikada Tayfun Cora’nın golünün ardından geriye yaslanıp, "O sevmediğimiz" oyun başladı. Trabzonspor gibi bir takım, savunma yapmak zorunda kaldı. Akıllı olmayı, topu en kısa yoldan doğru yere aktarmayı başarsalar, oynamaya hevesli gözüken Yattara’yı daha etkin kullansalar, skor farka giderdi.

Bir de Gökhan Ünal’ın kaçırdığı akıl almaz pozisyonlar, gol olabilse... Bir şey var bu işte. Doğru zamanda, doğru yerde Gökhan. Bence arıza, gol vuruşunda. Hep mi kaleciye, direğe ve dışarı vurulur, bu top denilen nesne... Yoksa kısmeti mi bağlıdır nedir?

Şu bir gerçek ki, lider Trabzonspor, çok zor bir rakibi yenmeyi başardı. Bakmayın siz bu takımın ligin en dibinde olduğuna. Şimdiye kadar son 20 dakikadaki oyunu oynayamadıkları için bulunduğu yerde yeşil siyahlılar. Bir de ilk 70 dakikadaki ağır kanlılık etken son 20 dakikanın telaşında.

Sonuçta kazandı Trabzonspor.

Hak etti, doğrusu bu ya iyi de etti...