Alın teri ve emek

İşin orta sahada bittiğini, bu bölgede savaşanın, maçı kazanacağını iyi biliyordu. İlk 15 dakikada "Vay be..." dedirten hücum hevesi, Trabzonspor’un gol iştahı yerini dengeli bir oyuna bırakınca tehlike sinyalleri de yavaş yavaş gelmeye başladı. Delgado’nun ilk hamlesini savuran kaleci Tolga, ikinci de Risp’e çarpan topa çaresiz bakmaktan başka bir şey yapamadı. Kabus gibi geçen Denizli deplasmanından sonra Tolga’yı oynatma cesaretini göstermek futbol adına doğruydu... Trabzonspor adına bunu aynı kararlılıkta iddia etmek ise o denli kolay değildi.

Denizli maçında lüks araba alarmı gibi olanca gücüyle bağıran defans hatalarını duymayan Ziya Doğan, 24’te Bobo’nun golüyle uyanır gibi oldu. Buradaki hatalar zinciri, Celalettin’in bomboş durumda topu rakibine atmasıyla başlayan, Avusturya’dan başlayıp Anadolu’ya kadar çekilen Osmanlı ordusunu andıran "Risp ricatı" ve Tolga’yı ters pozisyonda bırakmasıyla gole kadar gitti.

Doğan’ın hamlesi...

İkinci gol öncesi Koray’ın Erdinç’i itişi, faul gibi gözükse bile moda deyimiyle "faul gibi faul değildi". Ancak iyi bir gecesinde olmayan hakem Selçuk Dereli, tartışılan kararlarına bunu da ekledi. Yattara’nın ani sakatlığına en çok sevinen İstanbul’daki ilk maçta kullanım dışı bıraktığı Baki Mercimek idi... Bu Baki’yi kollaması ve sık yaptığı hataları değerlendirmesi gereken de Umut Bulut’tu... Bu gerçeğe ancak ikinci yarıda ulaştı Denizli yıldızı Umut.. Ve iki gol attı.

İkinci yarıda Doğan’ın Ersen Martin hamlesi, Beşiktaş’ın kimyasını bozdu... Ersen ve Umut, birer gol atıp, skor dengesini sağladı. Ve sonra yine Umut, Runje’yi mağlup ederek, skoru 3-2’ye taşıdı. Kimse inanamıyordu 7 dakikada yaşananlara. Hele o ilk yarıyı izledikten sonra... Kimbilir Trabzon için hoş bir tesadüftü belki de... Yok yok... Trabzonspor futbolcusunun emeği, alın teri ve yüreğiydi bu maçı kazandıran... Ve doğru olan...