Sizin vicdanınız rahat mı?

Bir o kadarı sakat kalıyor, ağır yaralı olarak tedavi görüyor veya yakalandıkları meslek hastalıkları sonucunda sessizce ve ağır ağır ölüme yürüyor.
Küçük bir kesim yıllardır işçi ölümlerinin kaza ya da kader olmadığına vurgu yapıyor, “işçi cinayeti” kavramını dile yerleştirmeye çalışıyor.
Çünkü ancak bu yerleştiğinde, önlemler gerektiği gibi alınacak...
Çünkü ancak bu yerleştiğinde, ölen işçiler için adalet arayışı sonuç verecek.

***
Davutpaşa, Ostim-İvedik, Bayram Otel, BEDAŞ, Esenyurt, Arka Sıradakiler dizi seti gibi iş cinayetlerinde Adalet Arayan İşçi Aileleri’nin yaşadıkları, ölümden sonra adalete ulaşmanın epey zorlu bir mücadele gerektirdiğini ortaya koyuyor.
Bilirkişi raporuna rağmen iki-üç yıl sonra açılabilen davalarda ailelerin, destekçilerin ve avukatların uğraşları bu alanda adalete kavuşmanın zorluğunu gösteriyor.

***
1umut Yayınları’ndan çıkan İş Cinayetleri Almanağı 2012, geçen yıl ay ay ölen işçilerin haberlerine yer veriyor, zorlu hukuk mücadelesini gözler önüne seriyor, toplumsal vicdana sesleniyor.
Almanağın sayfalarını çevirirken...
İnşaat, enerji, maden, eğitim, tarım, gıda, tekstil, kimya, sağlık, otomotiv, aklınıza hangi sektör gelirse...
Hepsinin onlarca işçiye mezar olduğunu, yapılan izan yoksunu açıklamaları hatırlıyor insan.
Gazetelerde küçücük veya bilemediniz birkaç sütunda kendine yer bulabilmiş dramlar, acılar insanın boğazını düğümlüyor.

***
Adalet Arayana Destek Grubu’nun sunuş yazısında, ilk çalışma olduğu için almanağın kimi eksikleri olduğundan, ancak eksikleri gidermek istemediklerinden, böyle bir almanağa bir daha ihtiyaç duyulmamasını umut ettiklerinden söz ediliyor.
Her şeye rağmen iyimserler.

***
Adalet Arayan İşçi Aileleri’nin yazısı ise bu konunun neden hep beraber takipçisi olmamız gerektiğini sözcüklere döküyor:
“Bizler iş cinayetlerinde sevdiklerimizi kaybettik. Acımız taptaze, öfkemiz tarifsiz. Ekmeğini kazanırken, patronların daha çok kazanma hırsı, sorumluların denetim eksikliği ve ihmali sonucu hayatlarını kaybeden yakınlarımızı geri getiremeyeceğimizin elbette bilincindeyiz.
Mücadelemizin özünde adalet arayışı var. Yakınlarımızın hakkını aramayı adalet mücadelesiyle sürdürüyoruz.
Ama sorumluluğumuz sadece sevdiklerimizle sınırlı değil. Başka insanlar bizim gibi acı çekmesin, işçiler ölmesin diye her ayın ilk pazar günü Vicdan ve Adalet Nöbeti tutarak devam eden duruşmalarımızı ve iş cinayetlerinde hayatını kaybedenlerin ailelerinin durumlarını birlikte takip ederek iş cinayetlerine dikkat çekmek, suskunlaşmış vicdanları harekete geçirmek ve adalet için mücadele ediyoruz.”

***
Aileler istiyorlar ki kaybettikleri canlar unutulmasın...
Yeni iş cinayetleri yaşanmasın...
Sorumlular sorumluluklarını yerine getirsin...
İşçi hayatı bu kadar ucuz ve değersiz olmasın...
Adalet patronların, kamu görevlilerinin değil, hayatını kaybeden işçilerin yanında yer alsın.
Giden gitti, bütün uğraşları geride kalanlar için.