Profesyonel maske

Neydi peki satırbaşları?
Çocuğunun incinmesini istememesi, her karanlığın bir sabahı olacağı vurgusu...
Reza Bey’in severek evlendiği ve iyi günde-kötü günde destek olma sözü verdiği kocası, bunun yanında çocuğunun babasının olması.Bedenen programda bulunsa da içinin kan ağlaması...
Hasta olduğu zaman tedaviden kısa süre sonra işinin başına döndüğünü de söyledi.
Gelelim yapılan yorumlara: “Çocuğun incinmesi” söz konusu olduğunda epeydir yoksulluktan pencereleri naylonla örtülü evde soğuktan hayatını kaybeden bebek Ayaz akıllara geldi.
Ölümden döndükten çok kısa bir süre sonra televizyon ve konsere dönmesi ise iş güvenliği sağlanmayan ucuzcuların hayatlarını, uzuvlarını kaybeden işçiler hatırlandı.
Tüm bunlardan “devletin bakamadığı çocuk ölmüş, devletin, vatandaşın parasıyla oynayan aşırı zengin adamın çocuğunun başına bir şey gelse, çok mu” sonucu çıkarmak zalimlik olur.
Ölümden dönmüş bir insanın kısa sürede işine geri dönmesi ise yaptığı işin niteliği bakımından “hayati” algılanmayabilir, fakat öyledir. Fakat...
“Show must go on” öğüdüne uyarak jüri üyesi olduğu programda televizyona çıkıp halktan empati beklemek. İşte o biraz zor bir konu. Neden biliyor musunuz? Bir yanda parası gasp edilen bir halk var, öte yandan yolsuzluğa adı karışan zengin koca.
Bir yanda yoksulluktan ölen bir bebek var, öte yandan “hediye uçak” haberleriyle gündeme gelen bir anne. Bu “hediye” meselesinin konuşulmasından rahatsız olduğunu söylemişti ancak rahatsızlığı, şu anda Ebru Gündeş-Reza Zarrab çiftinin magazine konu olma biçimini değiştirmiyor. Haliyle, onun için şova “bir süre ara vermeliydi” belki de.
Fakat akıl vereni memleketin “kodlarını” biliyor.
Siyasetçilerden alışık olduğumuz kodlar onlar: Özür dilemek, geri çekilmek, istifa etmek gibi eylemler “güçsüzlük” sayılır. Güçlü olduğunu göstermek için, içi kan ağlasa bile en şık kostümünü giyip programına devam etmesi tavsiyesine uyuyor.
Programa izleyici olarak gelmişlerin coşkusu dışında sözlerinden sonra televizyon başındaki izleyicilerden dev bir alkış alabildi mi bilmem.
İnsan zor zamanlardan “profesyonel maske takmacılık” oynayarak değil, içgüdülerini dinleyerek sıyrılabiliyor. Eminim kendi tecrübeleriyle de sabittir bu durum.
O nedenle belki de “Show must pause” demeliydi Ebru Gündeş.

IN/OUT

2000’lerin başlarında pek modaydı in/out listeleri yapmak. Her sene, her sezon başında muhakkak bir bombardımana tutulurduk. Biliyorum, “Neyse ki artık in/out listeleri yapan kimse kalmadı pek, çok şükür” diye oh çekiyorsunuz fakat 2013’ün sonlarını yaşadığımız şu günlerde bir in/out listesiyle içinizi şişirmek isterim: IN: Beddua etmek / OUT: Allah’a havale etmek
IN: Ayakkabı kutusuna para saklamak, ihtiyaç halinde kullanmak. / OUT: Bankadaki hesap suyunu çekince eksi hesaba geçerek olmayan parayı harcamak VEYA kredi kartı kullanmak. (beceremedi)
IN: Tarafsız, objektif, samimi, “elini vicdanına koy da yaz” gazeteciliği. / OUT: “Dur azıcık mühim insanların arasında bulunayım da kariyerim şahlansın” gazeteciliği.