Maçı Volkan kazandı

Ama öyle olmadı. İki takım da oynamak istedi fakat oynamayı daha çok başarabilen Gençlerbirliği idi.

“Boş kaleye” dört kez vurdular, ikisinde Kjaer vardı engelleyen, birinde top neredeyse taca çıkıyordu. Lens’in muazzam pasına, Sow dokunamamış olsaydı, maç yine de berabere bitebilirdi.

Bir an o pozisyonda Emenike’yi düşünün, en az bir adım geride kalırdı, top da doğrudan auta çıkardı. Advocaat’ın, Emenike’yi kendi kaderine yollaması nedensiz değildi yani.

Sıkılacağımı düşündüğüm maçta bu kadar çok pozisyon görmek beni mutlu etti. Pozisyonlara giren Gençlerli oyunculardı, ama!..

“Ama” bağlacını kullanma nedenim Volkan Demirel’den başkası değil.

Bu sezon ilk kez Volkan’ın kazandığı bir maç izledik. Bu maça kadar ligin, rakibe en az pozisyon veren takımı, bir maçta yarı sezonda verdiğinden daha fazlasını verdi.

Ümit Özat’ı kutlamak gerek, şahane bir ekip kurmuş. Günlük polemiklere hiç girmeyip, sadece işine odaklanmasını öneriyorum, bildiği bir şeyler var belli ki.

Fernandao’yu da unutmayalım. Topu aldı, verdi, golü attı ve maçı orada bitirdi. Üçüncü gol Lens ile Sow’un biz izleyicilere bir hediyesi oldu.

Tutarlılık

- Hep aynı şeyi söylüyorum, bir daha söyleyeceğim. İyi hakem, kararlarında tutarlı olan hakemdir.

Aydınus, 3. dakikada Şener-İrfan Can mücadelesinde, İrfan Can lehine faul çaldı. Aslında omuz omuza bir müdahaleydi, faul olmaması gereken.

Aynı Aydınus, 13. dakikada bu kez Gençlerbirliği ceza sahası içinde Ahmet Oğuz-Sow mücadelesine “Devam” dedi. Aynı omuz omuza pozisyon. Birinci kararı yanlış, ikinci kararı doğruydu.

Bu kadar zor mu, aynı pozisyonlarda aynı düdüğü çalabilmek?