Pusula bozuksa

Kültür ise pusulası...

Bin yıllık bir medeniyetin vardığı yerde herkes elindeki pusulaya bir daha baksın...

Bozuk olduğunu görecektir...

On altı devleti batırıp yine de uslanmıyoruz.

Ve bu yüzden iflah olamıyoruz.

Parayı nasıl kazandıklarının hikâyeleri anlatılıyor.

Lakin, nereye harcadıkları sorgulanmıyor.

Bin yıllık bir kültür, sanat, edebiyat, tarih, mimari, şiir, yani büyük bir medeniyet çöpe atılmış.

Bin yıl önce yapılanları kazı çalışmalarıyla toprak altından çıkarıyoruz.

Ve bin yıl sonra yapılanlarla karşılaştırdığımızda kendimizden dörtnala nasıl kaçtığımızın bilançosuyla yüzleşiyoruz.

Sözün bittiği yer de burası galiba diyoruz.

Estetik duygumuz körleşiyor...

Ve estetikten yoksun yapılan her şeyin bizi iflasa götürdüğünün açık işareti.

Şehirlere gökdelenleri dikerek modern çağı yakaladığımızı sanıyoruz...

Bu teknolojiye rağmen Osmanlı ve Selçuklu döneminde yapılan mimarinin hâlâ bin menzil uzağında dolaşıyorsak büyük bir yanlışın içerisindeyiz demektir.

Sultanahmet Soğukçeşme Sokağı’ndaki evlerin estetiğini bile yakalayamıyoruz.

Kendi şehirlerimize musallat ettiğimiz bu taş kulelerden kurtulamıyoruz.

“Ölülerinin büyük, yaşayanlarının küçük” olduğu bir ülkeye dönüştük.

Yaşayanlarının da ölüleri kadar büyük ve değerli olacağı günlere dönmeliyiz.

İstanbul Erkek Lisesi, Galatasaray Lisesi, Ortaköy Camii, Ayasofya, Süleymaniye camilerinin önünden yüzlerce yıl geçip gidilmesine rağmen yapılan yeni camilerin hali ortada...

Ve ne kadar estetikten uzak bir yerlerde olduğumuzun nedenlerine kaç kişinin kafa yorduğunu bilmiyoruz.

Şairlerin yokluğunda yaşıyoruz.

Yüzyıldan beri Nâzım Hikmet’in, Necip Fazıl’ın sırtına tüm duyguları yükleyip göndermişiz şiiri...

Biz sadece şiiri şarkıya, türküye çevirmişiz...

Pusula bozuk olursa gideceğimiz her yer çıkmaz sokaktır...