Öteki hayatlar

- Sen, her gün köşe başlarında

Yırtık urbanla, kirli ellerinle

Avuç açan, sefil insan.

*

“İnan yok farkımız birbirimizden” diyen Hugo devam ediyor:

- Sen belki tüm yaşamınca dilenecek;

Beklediğin beş kuruşu biri vermezse,

Ötekinden isteyeceksin.

*

“Yemin ettim, bir daha dilenmeyeceğim” diyen Victor Hugo’nun Paris’inde her geçen gün yaşamak daha da zorlaşıyor...

*

Kimilerine göre “ışıklar”, kimilerine göre “âşıklar” kenti Paris, nisan yağmurlarıyla ıslanıyor...

Şimşek çaktığında sanki birileri Eyfel Kulesi’nin fotoğrafını çekiyor...

Cadde ve sokaklarında kimseler kalmıyor adeta...

*

Otelin yanındaki ara sokakta evsiz İtalyan bir adamın çığlıkları karışıyor yağmurun gürültüsüne...

Kartondan yaptıkları sığınağın içindeki kadın öfkeyle karşılık veriyor...

On gün boyunca İtalyan adam kartonlarıyla gelip küçük bir sığınak yapıyor, sonra arkadaşı ya da eşi geliyor ve kavga başlıyor...

İtalyan çiftin her akşam yaptıkları kavgadan kimse rahatsız olmuyordu...

Üşüyorlar mı?

Açlar mı?

Kimsenin umurunda değillerdi...

Her akşam aynı oyunu seyrediyor gibiydim.

*

Kartondan sığınak yaptıkları bina ise dünyaca ünlü muhafazakâr gazete ‘Le Figaro’ya aitti...

Kapılarının önündeki karton sığınağa sıkıştırılan iki kişinin hayatıyla ilgilenmiyordu ...

*

Sen Nehri’nin üzerindeki köprülerin altlarında bulabildikleri boşluklarda ateş yakıp uyuyan öteki hayatın evsizlerini de görüyoruz ama sayıları öyle çok değil.

Yetkililer fazlasına izin vermiyor gibi...