Dönüşüm

Ve Paris’teki “Sarı Yelekliler” eylemleri daha masum kalacak...

Dünya dönüyor ama dönüşümler her gün biraz daha ağırlaşıyor.

Venezuela’nın başkenti Caracas şehri korkuların büyüdüğü bir yanardağa dönüşüyor...

Biliyoruz, seyrediyoruz ama işte o kadar...

ABD karıştırıyor yine...

Karıştırdıkça kazanıyor ama yüzlerce insan ölüyor...

Ve milyonlarca insan açlık, susuzluk ve mağduriyetin ortasına düşmüş.

Gölgeler şehrine dönüştürülen ülkede herkes ayakta kalmaya çalışıyor...

Ve ülkenin hemen her yerinde elektrik kesintileri yüzünden halk perişan...

İsyana yönlendiriliyor büyük kalabalıklar.

Başkan Maduro haklı olduğu savaşında gittikçe yalnızlaştırılıyor...

Çünkü halkın mağduriyetleri taşıyabileceği ve dayanabileceği bir sınır var...

Herkes bir yere kadar arkasında duracak gibi.

“Etrafınızda engin bir sessizlik hissediyorsunuz” diyen Caracas’lı genç aslında halkının çaresizliğini tarif ediyor bizlere.

*

Diğer yandan dünyanın birçok şehrinde modern yaşamların arasında kaybolup gidiyor insanoğlu.

Korkuların biriktirildiği şehirlerde belanın nereden geleceği belli değil.

Bir denizin kenarında oturup dalga seyreder gibi savaşlar, katliamlar izleniyor...

Ve bir zaman sonra hepsi yine unutuluyor...

*

Dün Yeni Zelanda...

Bugün Irak...

Yarın nerede olacağı belli değil.

*

Dicle Nehri’nde feribotun batmasıyla hayatını sulara bırakan 83 Iraklının ölümü hüzünlendiriyor insanı...

Bizden uzaklarda olan her faciaya, savaşa yabancıyız adeta.

Yaşadıkları duvarların arkasına sığınarak geçip giden hayatlara yenik düşmek...

*

Kurşunlarla, bombalarla başlatılan savaşları ve korkuyu yine silahlarla savuşturmaya kalkışacak kadar çelişkilere teslim olunuyor.

Savaşlarla savaşarak yaşıyoruz.

Ve savaşarak toprağını, canını ve malını koruyanların acısı yaşanıyor modern çağın ortasında.

*

Firari hayallerin saatlerinde mutluluğun keyfini yaşayabilme ihtimallerinin hesapları yapılıyor artık.

Var olma kaygılarına yenik düşerek yaşayanlar her gece ışıkları söndürüp uykularına teslim oluyor...

Hayatın gerçekleriyle yüzleşmeyi erteliyoruz sürekli.

Günleri kurtarmaya çalışıyoruz.

Ve yarınlara sığınıyoruz.

*

Mezarlıkların yanından geçerken ölüler insanoğluna “Biz ibret değil miyiz size” diyerek feryat edermiş ama bizler duymuyoruz...

Duymayacağız da...