Cumhurbaşkanı mı yoksa başbakan mı daha önemlidir?

Ama Türkiye gibi “başkanlık” değil de “başbakanlık” sistemi varsa, siyasette “Cumhurbaşkanı olmak mı yoksa başbakan olmak mı tercih edilmeli” tartışması elbet yapılır.

Eğer şekil açısından bakarsanız, cumhurbaşkanı hem devletin başı, hem de Silahlı Kuvvetler’in başkomutanıdır.

Ama siyasi gerçekçiliği seçerseniz,�bu durumu da tartışabilirsiniz.

Örneğin 1974’te Kıbrıs’a müdahale ettiğimizde Fahri Korutürk cumhurbaşkanıydı. Ancak kimse ona “Kıbrıs Fatihi” demedi. Bunun yerine Başbakan Bülent Ecevit’in miğferli posterleri otobüslerin arka pencerelerine yapıştırıldı. Ecevit’e “Kıbrıs Fatihi” denildi.

Sonraları hep “Keşke Korutürk Kıbrıs Fatihi olsaydı” diye düşünmüşümdür.

Çünkü Başbakan Ecevit Kıbrıs Fatihi olunca, Başbakan Yardımcısı Necmettin Erbakan sinirlenmiş ve “Asıl Kıbrıs Fatihi benim. Ben Kıbrıs’ın tamamını alacaktım, Ecevit engelledi, Kıbrıs’ın yarısı ile kifayet etmek zorunda kaldık” diye demeçler vermeye başlamıştı.

Bunun üzerine de Ecevit sinirlenip koalisyonu bozmuş, Kıbrıs’ı kalıcı uluslararası çözüme bağlamadan erken seçim istemişti. Erken seçim de olamayınca Kıbrıs çözümsüz sorun olarak bugünlere aktarıldı.

Hem komutan hem fatih olamadı…

Yani “Başkomutan” Korutürk Kıbrıs Fatihi de olsaydı, Ecevit’le Erbakan kavga etmezler ve koalisyon da bozulmazdı.

Son dönemde de bölücü terörle mücadele ederken şehit olan Silahlı Kuvvetler mensuplarının cenazelerindeki cemaat, “Başkomutan Sezer”i mi Başbakan Erdoğan ve bakanları mı protesto etti?

Siyaseten doğru olan durum, ne Cumhurbaşkanı’nın ne de Başbakan’ın egolarını yarıştırmalarıdır.

Örneğin Demokrat Parti’nin kuruluşundan iktidar olmasına uzanan dönemde kader birliği yapan Celal Bayar ile Adnan Menderes, 1960’lara gelirken birbirlerinden hoşlanmaz olmamışlar mıydı? Çeşitli anılarda Menderes’in yakın çevresinde Bayar’dan “Sultan Reşat” diye söz edildiği anlatılmaz mı?

Çok farklı ortamların insanları olmalarına rağmen, Cumhurbaşkanı Kenan Evren ile Başbakan Turgut Özal, uyum içinde çalışmışlardı. Örneğin Evren onay vermeseydi Özal Org. Necdet Öztorun’un emekliye sevk edildiği “Genelkurmay Operasyonu”nu yapabilir miydi?

Ama aralarında gerginlikler de yaşandı. Örneğin Fatih Köprüsü’nün açılışını, Özal Evren’in yurt dışı gezilerinden birine rast getirdi. Evren de buna gücenip, Cumhurbaşkanı olduğu sürece Fatih Köprüsü’nü hiç kullanmadı.

Gül önde ve Erdoğan güçlü…

Özal Cumhurbaşkanı olduktan sonra kendi partisinin Başbakanı Mesut Yılmaz’la arası açıldı. Son dönemde Ahmet Necdet Sezer’le Tayyip Erdoğan’ın da “ideal bir çift” oluşturmadıklarını hepimiz açık ve seçik biçimde gördük. Aralarındaki uyumsuzluk da her alana yansıdı.

Şimdi protokoldeki sıralama dışında cumhurbaşkanı ile başbakanın birbirleri ile “Ben daha önemliyim” yarışı yapacak halleri herhalde yok. Ülkeye yararlı olacak icraatta, cumhurbaşkanı başbakana köstek değil destek olursa, bundan Türkiye yararlanır.

Erdoğan Cumhurbaşkanı, Gül de Başbakan olsaydı durum yine aynı olurdu.

Ama hiç olmazsa Gül protokolde Erdoğan’ın önünde bulunmazdı… Aslında böyle şeyler de daha çok hanımların ilgi ve duygu alanına girmez mi?

ŞAKA

Hangi dünya, hangi güç?

Forbes dergisi bu defa da “Dünyanın en güçlü 100 kadını”nın listesini yapmış.

Listede Almanya Başbakanı Angela Merkel ilk sıraya yerleştirilmiş. Geçen yılın liste birincisi ABD Dışişleri Bakanı Condoleezza Rice ise dördüncü sıraya gerilemiş.

Bütün bunlar ilk bakışta hoş.

Ama önemli olan “dünyanın” değil “evinin” en güçlüsü olmaktır nihai değerlendirmede. Bu açıdan bakarsanız bekar Condoleezza Rice, evli Merkel’den daha güçlüdür. Çünkü evinde onunla güç yarışı yapacak bir erkek yoktur.

Angela Merkel istediği kadar güçlü olsun. Akşam sofraya oturan kocası “Bu ne biçim yemek” dediği anda, bütün havası iniverir neticede.

NOT: Bu şakayı ciddiye alıp beni erkek şovenizmi ile suçlayacak kadınların, akşamları kocalarına daha iyi bir sofra kurmalarını öneriyorum.