Gerilimsiz hayat beni hasta etti…

Bir süredir yurt dışına çıkmıyordum. Hergün cennet vatanımın haberleriyle yoğruluyor, sabah köşe yazısı, akşam ana haberler derken, kendi dünyamızda yuvarlanıp gidiyorduk.

 �

Yılbaşı aralığından istifade edip,  eşim Cemre ile birlikte bir süre Amerika'ya, oradan da Karayipler’e dalmaya gittik. Gitmez olsaydım kardeşim...

 �

Pazartesi günü  döndüm.

 �

Fena halde rahatsızım!

 �

Bu hep başıma geliyor. Yeni değil. Ne zaman bir kısa süreliğine Avrupa- Amerika gibi kıtalara gitsem psikolojim bozuluyor. Kimyam alt üst oluyor. İlk birkaç gün rahat geçiyor da, hastalık sonra baş ağılarıyla kendini gösteriyor. Etrafta dolaşıp, insanlarıyla konuşup, gazetelerine göz atıp, TV'lerini seyrettikçe durum vahimleşiyor.

SOKAKLARDA NE TÜKÜREN, NE DE SÜMKÜREN VAR...

Nasıl olmasın ki?

 �

Herşeyin başında, sokaktaki insanlar birbirlerine karşı çok nazik davranıyorlar... Yürürken, kazara size çarpan olursa, özür diliyor... Bir yere girip çıkanlar, arkalarından gelenlerin yüzüne kapı bırakmıyor, aksine size kapıyı tutuyor... Sık sık teşekkür edildiğini duyuyorsunuz... Asansöre binen, sizi tanısın veya tanımasın merhabalaşıyor, iyi günler diliyor... Genelde güler yüzlüler... Temizler... Sokağa tükürmüyor, sümkürmüyor, pislik atmıyor...

 �

Bunlar size de garip gelmez mi? Rahatsız olmaz mısınız?

 �

Ben oldum, doğrusu...

POLİSE, ÖZEL ARABAYA SİREN TAKMAYI ANLATAMADIM...

Hele trafikte, özel arabasına siren- çakar lamba takan hiç yok. Bir polise sordum, ne olduğunu anlatana kadar aklım çıktı. Polis ve cankurtaran dışında, özellerin neden siren ve çakar lamba takacağını anlayamadı bir türlü...  Emniyet şeridinden gitmeyi ise, sadece delilerin yapabileceği bir uygulama olarak görüyorlar... Arabada kemersiz seyahat etmek, “İntihar teşebbüsü” diye niteleniyor.

 �

Ne garip değil mi?

 �

Cinayet haberleri var tabii. Olmaz mı, ancak örneğin “Töre” adına aileler çocuklarını öldürmüyorlar... Hemen hergün bir kadın sokak ortasında dövülmüyor veya kurşunlanmıyor.

 �

Dedim ya, sinir bozucu bir durum... Bunları yazarken bile hafif terlemeye başladım vallahi...

İNANILIR GİBİ DEĞİL, LİDERLER BİRBİRİNE HAKARET ETMİYOR...

Politikacılara, liderlere ne demeli?

 �

Bizde sert demeçler, birbirini suçlayan siyasiler ve liderler dolu. Ancak ben tatil boyunca her gün TV'den birbirine bağıran, hakaret yağdıran liderler bulunmamanın acısını çektim...�Düşünebiliyor musunuz, ölçü kaçınca özür bile diliyorlar… Gerilim yok... Anlaşmazlık olunca hemen uzlaşı formülü bulup sorunu çözüyorlar. Hayatı kendilerine zehir etmemeye çalışıyorlar...

Eeee bu kadarı da olmaz yani...

 �

Üniversitelere de gittim, belki biraz taşlı sopalı, zincirli baltalı kavgalar görürüm de kendime gelirim diye... Nafile... Oradan da iş çıkmadı... Anfilerde toplaşıp, kimin daha haklı olduğunu anlamaya çalışıyorlar... Ayıp ayıp...

 �

İçlerinde kötüleri, pisleri, katilleri, terbiyesizleri yok mu?

 �

Olmaz mı, var tabii... Ancak ben genelinden, bir algıdan, toplumların çoğunluğundan söz ediyorum.

 �

Hele Karayipler’de tam zıvanadan çıkacaktım.

 �

Orası Amerika'dan da beter sakin. Kavga olmadığı gibi, sadece müzik ve gülücük var...

 �

Neyse, döndüm de hemen kendime geldim.

 �

Ooooh, dönüş uçağına binince, canım gazetelerimi açtım. Bol bol kavga -cinayet- Erdoğan- Kılıçdaroğlu kavgaları ve trafik kazalarıyla kafamı topladım.

 �

Bir daha da, uzunca süre uygar ülkelere gitmemeye karar verdim. Sözümü tutamayacağımı biliyorum,�ancak yine de içim ferahladı.

 �

Bize öyle rahat, sakin, kibar, uzlaşıcı hayat yakışmıyor vesselam. Birbirimizi yedikçe, kavga ettikçe, hayatı zorlaştırdıkça rahatlıyoruz galiba...

HAYDAR DÜMEN’DEN DÖRT KİTAP

Seks deyince aklımıza kim gelir? Hayır, tabii ki dünyalar güzeli kadınlarla, muhteşem yakışıklı erkeklerden bahsetmiyorum. Bunların dışında, bize seksi konuşturmaya başaran adam; Haydar Dümen. Türkiye’ye cinselliğin konuşulabilir olduğunu gösteren Dümen’in “Oku–Bil” Yayıncılık’tan dört kitabı çıktı. “Sahipsiz Dev” isimli kitabını 1972’de yazan Dümen, dönemin politikacısından köylüsüne, memurundan gazetecisine herkese sesleniyor.  “Ölmüş Bir Hasta İle Söyleşi Ya Da Hekimler Üzerine” adlı çalışmasında ise bizlere doktorları anlatıyor.  “Cennet Şeytana Kaldı” isimli oyun kitabı  teknolojinin vahşeti altında değişemeyen insan duyguları hakkında. Dümen’in son kitabı ise ölüm hakkında. “Ölümle Yüzleşmek” hayata veda etmeden neler söylenebileceğini anlatıyor. (www.oku-bil.com)                                          �                                                         �