Bir gün Ogün’den özür dilersek şaşmayın (!)

Ne yapalım ki yasalar böyle.

Hrant Dink’i katleden Ogün Samast’ın cinayet günü “çocuk olduğu” saptandı. 18 yaşın altındaki bu “çocuğun (!)” davası da bundan sonra “çocuk mahkemesinde” ve psikolojisi bozulmasın diye tek başına görülecek. Aslında doğru bir yasa, ancak konu Ogün Samast olunca, kamuoyu tepki gösteriyor.

Hrant Dink olayı zaten devletin bir yüz karası, bir ayıbıdır. Buna bir de yasa boşlukları eklenince insan isyan ediyor.

Emin olun, zaman zaman “Bir gün bu oğlandan, verdiğimiz sıkıntı nedeniyle özür dilemek zorunda kalabileceğimizi” dahi düşünür oluyorum ve kan tepeme fırlıyor.

İktidar, HSYK ile uğraştığı kadar biraz da gerçek yargı reformuyla uğraşsa, bu ülkeye çok büyük yarar sağlayacak.
    *   *   *
ERDOĞAN, ASKERLİK ÜZERİNDEN SEÇİM GOLÜ ATTI  (1870)
                                                                                                                                                 �
Kimseler kusuruma bakmasın, ancak gözle görülen ve hemen herkesin tartıştığı bir konuya değinmek istiyorum: Askerlik Süresi- Bedelli Askerlik.
 
Yüz binlerce insanımızı ilgilendiriyor.
 
Yıllardan beri konuşulur, ancak hiçbir zaman vazgeçilmez.
 
Müthiş de bir lobisi vardır.
 
Aslında neyin yapılabileceğini, neyin yapılamayacağını herkes bilir. Genelkurmay bu konuyu ezberlemiştir. Her defasında görüşünü açıklar, ancak kimse ısrar etmekten vazgeçmez. Türkiye, özellikle bedelli askerliğin avantajlarını, sakıncalarını konuşarak yıllarını geçirdi. Hiç bitmeyen ve bıkılmayan bir konudur.

Özellikle, siyasilerimiz açısından da bu konu en bereketli seçim yatırımıdır. Nitekim, hala öyle.

Son kampanyayı muhalefet partileri başlattı, ardından iktidar topa girdi. Ancak Ak Parti daha iyi top dolaştırıyor.

Önce olur-olmazını tartıştırdı, arkasından baktı ki ilgi yüksek, Genelkurmay devreye sokuldu. Garip şekilde iki Genelkurmay Başkanı da sık sık “eşit askerlik” konularını işleyince, bu defa bedelli ile eşit askerlik birbirine karıştı.

Önce Genelkurmay çalıştırıldı, ardından Genelkurmay Başkanı ile randevulaşıldı, sonra ertelendi, yeniden buluşuldu. Formüller havalarda uçuştu. Bedelli konusunda kesin konuşulmamakla birlikte, bir şeyler olabilirmiş havası yaratıldı.

Sonunda, Başbakan çıktı ve “Öneriler çok ilginç, ancak daha çalışmak gerekiyor, seçim sonrası yine ele alınacak” dedi.

Bundan daha güzel bir seçim golü atılamazdı.

Şimdi insanlarda, “Bu işi yaparsa Ak Parti yapar” izlenimi yaygınlaştı ve beklenti yaratıldı. Çıkacak karardan etkilenecek olan yüz binlerin eli mahkum. Ak Parti’ye oy verecekler.

Yanlış mı düşünüyorum?

Güzel bir seçim golü değil mi?
    *   *   *
KCK OPERASYONU HOYRATÇA OLDU... (2515)
 
KCK (Kürdistan Toplulukları Birliği) operasyonu, Türkiye Cumhuriyeti Devleti’nin, Kürt Sorunu ve PKK terörüne karşı mücadelede hala burnunun ucunu göremediğini gösteriyor.
 
Nedenini anlatayım...
 
2002 yılında, hatırlayacaksınız, PKK adını kullanmamak için KADEK, ardından da Kongra-Gel kurulmuştu. Aradan bir zaman geçti ve Öcalan,  KADEK yerine KCK’nın kurulmasını istedi.
 
Tüzüğünü okuduğunuz zaman, KCK’nın tam bir devlet örgütlenmesi olduğunu görüyorsunuz. Ancak KCK, bir terör örgütü değil. İlerde, PKK dağdan indiği veya devre dışı kaldığında sorunu yaşatacak bir kadrolaşma.
 
İçinde, seçilmiş Belediye Başkanları, politika yapmış kişiler, eline silah almamış ancak PKK’ya yakın isimler var. Barış döneminde devreye girecek bir yapılanmadan söz edilebilir. Aralarında hem PKK’lı sayılan unsurlar, hem de seçilmişler var.
 
Bu karışık yapısından dolayı,  güvenlik güçleri KCK’ya tek boyutlu bir müdahalede bulundu. Devlet, “İçlerinde, demek ki PKK ile ilişkisi olanlar var, demek ki terör örgütü geri planda olsa dahi etrafta dolaşıyor” deyip tümünü gözaltına aldı.
 
Seçilmiş Belediye Başkanlarının da gözünün yaşına bakılmadı.
 
Silahlı bir eyleme katılmamış olanlar dışarıda bırakılmadı.
 
Yasalar harfiyen uygulandı.
 
Hoyrat davranıldı.
 
Sonuç ortada.
 
PKK’ya muhalefet eden Kürt gruplar dahi ayaklandı. Kürtler birleşti ve yepyeni bir mücadeleye girer oldular. Yepyeni bir gerilimle karşı karşıya kaldık.
 
Bu olay, Açılım diye adlandırılan yaklaşımın tümüyle unutulduğunu gösteriyor. PKK terörüne daha akılcı davranılması gerektiğinin lafta kaldığını ortaya koyuyor.
 
Gerekiyorsa terörle mücadele yasaları değiştirilip, silahlı mücadelede rol almamış olanların tutuklanmalarının önüne geçilebilirdi. Teröre katılmamış Belediye Başkanları veya seçilmiş kişiler olay dışında tutulabilirlerdi.
 
Hem Kürt sorununu çözelim, diyoruz, hem de ince politika yapamıyoruz.

KCK tutuklamaları, elleri bağlı belediye başkanlarının sokaklarda dolaştırılmaları ve toplu mahkeme Kürt halkına, Türkiye Cumhuriyeti Devleti’nin Kürtlere siyaset yapma hakkı vermek istemediği mesajı veriyor. Oysa Başbakanından İçişleri Bakanı Atalay’ına kadar iktidarın tepesi sürekli şekilde “Açılım ve Uzlaşıdan” söz ediyor.
 
Bu hoyratlıkla, böylesine önemli ve politika mühendisliği gerektiren bir sorunu çözemeyiz. Ya bu konularda karar verenleri değiştirelim veya yasaları...