Gecekonduda çiçek açmış

Yıllardır hep bir ağızdan ’suçun karargahı’ dediğimiz Altındağ’da, belediyenin hizmete açtığı Necip Fazıl Kısakürek Kültür ve Kongre Merkezi’nde gazetemizin iş edindirmeye yönelik ’akademi’ etkinliğinin seminerini gerçekleştirdik. Solfasol mahallesinde, otobüs son durağının yanındaki salon, gecekonduların ortasında yükseliyor.

Mimarisi, teknik donanımı, bin kişilik kapasitesi ve kalitesinden etkilendim. Merkezin müdürü Handan Açıkgöz’le sohbet etme imkanı da buldum.

Handan Hanım’ın aktardığına göre, ’dert ocaklarının’ yanıbaşında yükselen şık bina gecekondu mahallesinin sakinlerini önce bir hayli şaşırtmış. Özellikle ileri yaştaki mahalle sakinleri binaya gelip, "Kızım burası nedir, burada ne yapıyorsunuz?" gibi sorularla meraklarını gidermek istemişler. Handan Hanım hepsine kültür ve kongre merkezini gezdirmiş, yapılan faaliyetlerle ilgili bilgiler vermiş.

Yaşlı bir mahalle sakini, binayı gezip Handan Hanım’ı dikkatle dinledikten sonra, beni derinden etkileyen o cümle çıkmış ağzından:

"Kızım, gecekonduda çiçek açmış"

Nutuk atmak yerine, iş ve çözüm üretilmesinden bu nedenle büyük mutluluk duydum.

’Bedava kömür pazarı’nın belki de en çok kurulduğu o mahalleye, birileri de çıkmış kültür ve kongre merkezi yapmış.

O merkez işlemeye, daha çok etkinlik yapmaya başladıkça, önce bir simitçi tezgah açacak kapının önünde..

Sonra bir köfteci belki, sonra bir lokanta orta karar..

Zaman içinde başka başka dükkanlar, yeni yaşam kıpırtıları..

Mahallenin çocukları ve gençleri, sinema görecek..

Mahallenin kadınları, tiyatro görecek..

Mahallenin yaşlıları, konferans dinleyecek..

Mahalleli hiçbir şey görmese bile, bir türlü gidemediği, gitse bile itildiği Ankara’yı, kendi mahallesinde görecek..

Mahalle, kent olacak..

"Kültür ve sanat karın doyurur mu?" demeyin..

İçine tükürmediğiniz sürece karın da doyurur, gecekonduda çiçek de açtırır..