Popvirüs

Lale BARÇIN İMER

Bu akşam ölmeyin!

Nedendir bilmem, ama çok öyle ‘‘ağıza’’ düşen şarkıları sevmiyorum. Son günlerde en çok konuşulan (sebebini de anlamak mümkün değil) ‘‘Bu Akşam Ölürüm’’ isimli şarkıyı belki bu yüzden, belki yapısı itibariyle sevmemiş olabilirim. Olabilirim diyorum, çünkü ilk kez bir şarkıda kararsızım. Bir yandan o kadar kötü şarkının yanında ‘‘çocuk fena bir şey yapmamış’’ diyorum, öte yandan bir şey beni rahatsız ediyor albümün genelinde. ‘‘Sen rock müzik seviyorsun. O halde neden bu şarkıyı beğenmedin?’’ diyorlar. Hep savunuyorum... Rock müzik iyi, pop müzik kötü diye bir şey yok. Sevmediğim o kadar rock parçası var ki. Kaldı ki ‘‘Bu Akşam Ölürüm’’ bana göre zaten rock değil... Bu yoruma açık. İsimler, sıfatlar, insanlar tarafından, hele ki ülkemizde öyle gelişigüzel koyuluyor ki. ‘‘Ağıt Rock’’... Ne demek sizce? Rock felsefesini savunan birinin kanal kanal, program program, gazete gazete dolaşıp, ‘‘Yaa, vah vah... Bizim şarkıyı dinleyip dinleyip intihar ediyorlarmış. Haberimiz yok. Acaba bütün bunlar söylentiden ibaret mi diyen bir ‘‘rockçuyu!’’ kabul etmek zor. Bu kadar insanı etkileyen bir şarkı yapan birinin çok fazla gereksiz laflar etmesine kızıyorum galiba. Madem çok iyi şarkı yapıyorsun, konuşmak yerine bir tane daha yap...

Şu intiharlar meselesine gelince... Yıllardır bazı şarkılar konusunda böyle söylentiler çıkar. Tamam böyle olaylar yaşanmış olabilir... Dünya müzik piyasasında daha önce Metallica'nın ‘‘One’’ şarkısında yaşanmıştı. Ama Metallica'nın tutumu hiç de böyle olmamıştı. Adamlar, ‘‘Üzüldük, böyle bir şey yaşansın istemezdik’’ dediler geçtiler. Bizde ne oluyor? Adam çıkıp her yerde bu meseleyi öne sürüyor. Adeta promosyonunun bir parçası haline gelmiş. Murat Kekilli'yi hiç tanımıyorum. Ama onu samimi bulmuyorum ve ona tavsiyem bu konuda artık hiç yorum yapmaması.