Usta işi

Beşiktaş, kazanma hırsı ile donatılmıştı ve her ikili mücadeleye ayağını-kafasını korkusuzca sokuyordu. Rakipten ve toptan kaçmıyordu. Ali Eren de böyleydi, sarı kart damgalı Yasin ve İbrahim de...

Ancak, bir gerçek tüm görüntüleriyle sırıtıyordu Beşiktaş'ta. Beşiktaş'ın teknik yapısı oyundaki dengeleri değiştirecek, hücum ve pozisyon etkinliğini çoğaltacak çizgiye bir türlü yükselemiyordu.

Beşiktaş'ın pas organizasyonu Sergen'in sağına-soluna attığı bir iki topla sınırlı kalıyordu. İlk 45 dakika tek pozisyon rahatlığı bulamayan ve hücumda İlhan Mansız'ı etkili bölgelere koşturamayan Beşiktaş, kaderini adeta bir şans golüne bağlıyordu.

Koca ilk 45 dakikada aklımda kalan sadece iki şeyi hatırlayabiliyorum. Biri, Ahmet Yıldırım'ın hatasız oyunu, diğeri Ronaldo'nun kaleye giden topu çizgi üzerinden çevirmesi.

* * *

Oyunun final bölümünde Beşiktaş'ta bazı değerlerin değişeceğini düşünenler yanılıyordu. Beklenmedik bir gol tabelayı, skoru değiştirebilirdi. Ancak, Beşiktaş'ın oyundaki kimliği rakibin üzerinde bir değere ulaşamıyordu. Son bir kaç haftanın başarılı adamı Pancu da varlığını pek hissetiremiyordu. Ama attığı altın golle herşeyi bir anda unutturabiliyordu.

Kanatlar mı? Tamer'in savunmaya yardımı kusursuzdu. Ama hücumda ayakları adeta birbirine dolanıyordu. İlhan Mansız henüz hazır değildi. Düşündüklerini ayaklarına uygulatamıyordu. Açıkcası, bedenine söz geçiremiyordu.

Beşiktaş'ın yediği golde kim kusurluydu, oturduğum yerden çözemedim. Baraj mı, yoksa Cordoba mı? Eğer atış baraja çarpıp yön değiştirmediyse, Cordoba'yı suçlarım. Tersi, Beşiktaş adına şanssızlıktır.

Sergen'in attığı frikik mi? Belki de son yıllarda bir frikik atışında gördüğüm en güzel goldü. Ölçtü, biçti ve kalenin sağ köşesine bıraktı topu. Herşeyiyle sadece Sergen'in becerebileceği usta işi...

Beşiktaş'a gelince, yazdığım ve söylediğim gibi iyi değildi. Ancak kazandığı için herşeyi unutturdu. Ve gelecek haftalar için moral yükledi.