Sen de mi Ailton

Gençlerbirliği ve Vaduz maçları ile kıyaslanmayacak bir ilk yarı geçirdi Beşiktaş... Yakaladığı 4 pozisyon skoru değiştirmek için beklediği fırsatlardı.

İkisi Ailton’un ayağına geldi. İkisinde de çerçeveyi buldu. Yine de Ailton’dan beklenen vuruşlar değildi. Kleberson’un direkten dönen kafa topu ise, sadece şanssız bir vakaydı...

Ahmed Hassan’ın olağanüstü çabası... Ahmet Dursun’un samimi gayreti... Ve Kleberson’un tek pasa dayalı akıllı oyunu... Hiçbiri skoru değiştirecek ve Beşiktaş’ı sonuca taşıyacak son darbeyi getirmedi.

Beşiktaş’ın iyi oynadığı ilk yarıyı yine de birilerinin eksikliğini hissederek izledim. Ve yedekler kulübesinde oturan Tümer Metin’in oyuna gireceği dakikaları bekledim.

Onunla Beşiktaş’ın daha farklı ve etkili bir oyun kişiliği kazanacağına inanıyordum. Rıza Çalımbay, 64. dakikada Tümer’i oyuna alırken yükselen alkışlar, sanki hasretle beklenen bu değişikliğe tribünlerden gelen bir onaydı.

***

Yine Ailton’a dönüyorum... İkinci yarının hemen başında kaçırdığı bir fırsat... Ve ardından direğin hemen dibinden dışarı giden bir top... Daha sonra iki adımdan kaleciye nişanladığı bir başka net fırsat...

Beşiktaş, belki de bu sezon en çok pozisyon ürettiği ve fırsat yakaladığı maçı oynuyordu. Ve pozisyonların herbiri Ailton’un kafası ve ayağından harcanıp gidiyordu.

Tam yeridir söyleyeceğim... ‘Atamayana atarlar’ diye bir söz vardır. Diyarbakırspor, bu sözü doğrularcasına golünü attı ve puanı kaptı.

Ve Beşiktaş belki de Ailton’un atacağı gollerle farklı kazanabileceği maçı, yine Ailton’un kaçırdığı fırsatlarla ancak berabere bitirdi.

Rıza Çalımbay korkularında ve endişelerinde haklıymış... Diyarbakır maçının Beşiktaş için büyük önem taşıdığını her konuşmasında vurguladı. Bu maçı kazanarak milli maçlar için verilen aradan yararlanmayı ve Beşiktaş’ın eksiklerini gidermeyi düşünüyordu. Bir bakıma korktuğu başına geldi ve Beşiktaş bir iş kazası yaptı.

Dilerim, bu puan kaybıyla gelen moral sarsıntısını Malmö maçına kadar atlatır.