Ronaldo

Oysa, oyunun ilk 45 dakikalık bölümünde, Beşiktaş klasik temposunu yakalamakta sancılar yaşıyordu. Özellikle, orta saha Beşiktaş'ın yumuşak bölgesiydi...

Rakip, bu alanı inanılmaz çabuklukta ve kolaylıkla geçiyordu. Baskı etkisizdi ve Beşiktaş oyunu yönlendireceği, tempoyu ayarlayacağı orta sahada egemenliği Bursaspor'a kaptırıyordu.

Sergen ile Tümer arasında düşünsel bir uçurum vardı. Birbirlerine uzak oynuyorlardı... Üstelik ikisi de rakibin yakın markajında ve gözetim altındaydı.

Bu ikilinin birlikte oynadıkları bir 45 dakikada, Beşiktaş ilk kez böylesine pozisyon sıkıntısı ve kısırlığı yaşıyordu.

***

Kanatlar sanki kırıktı. Tamer ve Serdar'ın kenarlardaki etkinliği, bir saman alevini andırıyordu. Adeta, parlamadan sönüyordu...

İlk yarı biterken, tribünlerin Pascal'ı ısrarla sahaya çağırması, tükenen sabrın ve başlayan korkunun sinyalleriydi. Yine de ilk yarının son dakikasında Tümer'in harcadığı inanılmaz fırsat, Beşiktaş'taki tüm sıkıntıları bitirebilirdi. Tümer, bunu da beceremedi. Topu iki adımdan dışarı attı.

Ve oyunun final bölümünde Lucescu, Pascal ve İbrahim'i sahaya sürerek, Beşiktaş'a yeni bir heyecan taşıyordu. Aşı tutmuştu... Ahmet Dursun'un yavaş ve etkisiz dolaştığı bölgelere, Pascal Nouma dinamizm getiriyordu.

İbrahim, sol kanatta oyunun her iki yönünü olağanüstü bir enerji ile uyguluyordu.

Tempo birden değişmişti... Beşiktaş, rakip kaleye daha çabuk ve tehlikeli gidiyordu. Tümer ile Sergen'in oyuna katkılarında hissedilir bir farklılık kolayca görülüyordu.

Ve beklenen gol Ronaldo'dan geldi. Sahanın tartışmasız en iyisiydi Ronaldo. 90 dakikayı risksiz ve hatasız tamamlarken, hiçbir abartılı davranışa yönelmedi... Hep dakik oynamayı yeğledi ve oyunun kaderini belirledi.

***

Dün gece, oyunun son 15 dakikalık bölümünde Beşiktaş'ın çektiği sıkıntıların ve yaşadığı tehlikelerin nedenini biliyorum. Beşiktaş, yaklaşık 1 aydır olağanüstü bir maç trafiğinde zorlu bir dönem geçiriyor. Ve bu yorgun dönemi dün gece Bursaspor maçıyla noktaladı. Belki zorlandı ama yine kazanmayı başardı.