O şahane pas!

Notlarımdan fışkıran dakikalarda Hamit’in gollük bir şutu... Nihat ile geliştirdiğimiz tek çabuk hücum... Ve devrenin son dakikasında Tuncay ile yakalayıp da harcadığımız tek pozisyon... Ben, Milli Takım’ın ilk yarıdaki temposundan ve oyunundan hiç heyecan duymadım.

Çizdiğim portreden sonra herhalde sizler de beğenmediniz Milli Takım’ı!

Bazılarından farklı bir oyun ve performans bekliyordum. Gökdeniz’in sağ kanada hücum zenginliği ve çabukluk getireceğini düşünüyordum. Keyif alacağım hiç hareketini göremedim.

Tuncay Şanlı ile İbrahim Üzülmez’in ortaklaşa kullanacağı sol kanattan yağmur gibi yağacak atakların hesabını yapıyordum. Orası da keyfimi kaçırdı.

Malta maçında niye oynamadı diye hesap sorduğumuz Nihat Kahveci’nin atacağı şutlarda teselli aradım. Kalecinin kucağına giden tek şutu vardı Nihat’ın. İkincisine rastlamadım...

Milli Takım’ın yavaş temposu ve sık sık tekrarladığı pas hataları rakibin işini kolaylaştırdı.

Böyle bir Milli Takım’ı beğenemezdim. İzin verin adınıza konuşacağım... Sizler de beğenmezdiniz.

* * *

Her şeye karşın ikinci yarıda daha farklı bir Milli Takım bekliyordum. İlk 45 dakika oyunda görünmeyenlerin devreyle gireceğini umut ediyordum. Örneğin: Gökhan Ünal, Hamit Altıntop, sonradan oyuna dahil olan Emre Belözoğlu ve Serdar Özkan...

Malta’da kötü adamı oynayan Emre Belözoğlu var ya, işlerin zorlaştığı anda Tuncay Şanlı’ya öyle bir top attı ki... Tuncay’ın soldan kaçışı, sonra Gökhan Ünal’ın müthiş kafa şutu... Bu gol her şeyi unutturdu. İlk yarıdaki ağır ve uyuşuk tempo, yavan ve etkisiz futbolu... Her şeyi bir kenara itti bu gol.

Aurelio’nun golü mü? O da galibiyetin sigortasıydı.

Yine başa dönüyorum. Milli Takım’ın ilk yarıdaki oyununu beğenmedim. Ama biraz sabredip ikinci yarıyı bekleseydim daha hoşgörülü yazabilirdim. Ama ben doğrusunu yazmak istedim.

İlk 45 dakika beni endişelere sürükleyen Milli Takım’ın oyunun final bölümündeki performansına tribünler gibi ben de alkış tuttum.