O gol!

Milli Takım böylesine ağır bir skorun altından kalkarak, Almanya vizesini alabilir mi?

Tribünler gibi ben de yıkılmıştım. Daha da açık konuşayım, o gol umutlarım ve beklentilerimi sanki Kadıköy'e gömmüştü.

Çekip gidebilirdim... Çok kişi gibi, geri kalan dakikaların anlamsız ve boş bir bekleyiş olduğunu da düşünebilirdim.

Sorumluluğum ve görevim beni koltuğa çiviledi. Ve gördüklerim, o ilk dakikada yitirdiğim heyecan ve umutlarımı tekrar geri getirdi.

Milli Takım, dimdik ayaktaydı ve inancını hiç yitirmemişti. Kazanma hırsı dipdiriydi. Maça asılıyordu, tek yürekti ve savaşıyordu.

16. dakikada Necati'nin pasını Hakan Şükür dışarı atmasaydı... Ve bir dakika sonra yine Hakan'ın bir atağında rakip savunmanın eline çarpan topa Belçikalı hakem penaltı çalsaydı...

İnanıyorum, daha sonra Tuncay ve Hakan Şükür'ün attığı goller Milli takımımızı daha ilk yarıda farklı bir skora koştururdu.

* * *

Bir ara gözüm Fatih Terim'e takıldı. O da bir futbolcu gibi kenarda terliyordu. Milli Takım'a nefis bir taktik sofrası hazırlamıştı.

Milli Takım, belki de hiçbir maçı böylesine hırs ve öfke karışımı duygularla oynamamıştı.

Emre Belözoğlu, nefis bir performans sergiliyordu. Tuncay Şanlı, hücum ve savunma bölgelerinde inanılmaz bir çaba gösteriyordu.

Hamit Altıntop'un sağ kanat bindirmeleri mükemmeldi. Hakan Şükür, her hava topuna yükseliyor ve rakip savunma dengesini şaşırtıcı deparlarla bozuyordu.

Ümit Özat'ın yerine soyunan Ergün Penbe, sol kulvardan akıllı çıkışlar yapıyordu.

Ve 52. dakikada Necati'nin penaltı golü... Bu gol, tribünlere göre Milli Takım'ın Almanya'ya attığı ilk adımdı. Bir adım sonra vizeyi alıyorduk.

Ve beklemeye başladık. İnançla dördüncü golü arıyorduk...

* * *

Bu golü atmalıydık. Çünkü atacak kadar baskılıydık. İstekliydik ve de kararlıydık.

Ama olmadı. Dördüncüyü kovalarken, beklenmedik bir gol yedik. Bu gol her şeyi bitirdi. Yine başa dönüyorum. Ve ilk dakikadaki o şok golü düşünüyorum. Belki de kolaylıkla kazanacağımız maçta bizi zorluklara sürükleyen o şok golü aklımdan atamıyorum.

Yine de kızamıyorum Alpay'ın inanılmaz hatasına... Çünkü biliyorum ki, o herkesten fazla acı çekiyor.

Ve bir şeye kahroluyorum...Bir takım 4 gol atıp da elenir mi?

Eleniyorsa, demek ki, Almanya bizim kısmetimizden çıkmış!