Farklı kimlik

Baskı ve presi hatırladığı bölümlerde rakibin direncini kolaylıkla kırabiliyor. Ancak, bu farklı özelliklerini bir bütün haline getiremediği için gerekli sürekliliği yakalayamıyor...

Bu da Beşiktaş’ın gerçek kimliğine kavuşmasını geciktiriyor. Dün, Ahmet Yıldırım, Tayfun, Juanfran ve İbrahim Akın’ın ilk yarıdaki onbeş-yirmi dakikalık çabuk ve tempolu oyunu, kısa bir süre Beşiktaş’a hücum etkinliği getirdi.

Temponun yavaşladığı dakikalarda yine kısa bir zaman dilimine yayılan baskılı ve prese dayalı fizik mücadele, Beşiktaş savunması üzerine yığılan oyunu hemen dağıttı...

Bir özelliği, kötü de oynasa Beşiktaş’a farklı bir kimlik getiriyor. Her bir futbolcu kazanma hırsıyla dolu. Bir takım olarak doksan dakika aynı duyguları paylaşıyorlar.

Gereksiz bir penaltıya neden olan İbrahim Üzülmez’in daha sonraki dakikalarda yürekten gayreti, bu futbolcu üzerinde yoğunlaşan eleştirileri hemen unutturabiliyor. O andaki sevimsizliğini gidip atabiliyor. Bu da Beşiktaş’ın kazanma hırsına en canlı örnek değil mi...

* * *

Beşiktaş’ın 2-1’lik skoru yakaladıktan sonra Del Bosque’nin, Ahmet Yıldırım ile A.Hassan’ı kenara alarak, Ali Güneş ve Kaan Dobra’yı sahaya sürmesine bir anlam veremedim.

Belki de skoru korumak gibi bir düşünceden kaynaklandı. Ancak, değişiklikten hemen sonra İbrahim Akın’ın golü, tartışılabilecek bir konunun üzerine sünger çekti.

Del Bosque, Ankaragücü maçına Diyarbakır kadrosunu hiç bozmadan çıktı. Sadece sakat Sergen’in yerine İbrahim Akın oynadı. Del Bosque, F.Bahçe maçını nasıl bir kadro ile oynayacak, herkes gibi merakla bekliyorum. Biliyorum ki, kime forma verirse görev alan her bir futbolcu, doksan dakikayı dolu dolu yaşayacak ve kazanma duygularını oyunun geneline yayacak.

* * *

Kimleri mi beğendim? İbrahim Akın’ı herkesten farklı bir yere koyuyorum... Juanfran’ın her geçen hafta daha farklı bir kimliğe büründüğünü herkes gibi görebiliyorum. Fatih Sonkaya’nın riskli oyununa başkaları kızsa da ben pek katılmıyorum. Düşünerek oynuyor ve yapabileceğinin en iyisini sergilemeye çaba gösteriyor.

Mustafa Doğan ile Emre Aşık ikilisinin basit ama yararlı oyunlarını alkışlıyorum.