Elleri patladı

İlk 15 dakikada direkten dönen iki top, Beşiktaş’ın oyun isteğinin basit bir örneği idi. Beşiktaş, bu diri ve canlı temposunu oyunun sonuna dek sürdürdü.

Her Beşiktaş atağı tribünleri ayağa kaldırdı. Ve fırsat kaçıran her futbolcu da tribünlerden alkış aldı.

Demek ki, taraftar koşan ve Beşiktaş için oynayan futbolcusuna özveriyle yaklaşabiliyor. Ve kaçırdığı fırsata da sıcak bakabiliyor.

Ancak, formanın değerini bilmeyenleri de o formanın içinde görmek istemiyor.

Ahmed Hassan saunaya gitseydi böylesine terlemezdi... Gökhan Güleç’in boş alanlara attığı deparlar, topsuz oyundaki becerisinden yeni ve güzel bir örnekti.

* * *

Bir ara saate baktım, 56. dakikayı gösteriyordu. Ve Beşiktaş’ın o dakikaya kadar 4 topu direkten dönmüştü. Yakaladığı fırsat, belki de İnönü’de rekor bir sayıya ulaşıyordu.

Bir başka farklılık da, yine aynı dakikaya dek savunmanın rakibe hiçbir pozisyon vermeden oynamasıydı.

Hani, İnönü’nün stresi Beşiktaş’ı perişan ediyordu. Tribünler futbolcuyu bozuyordu... Moralman yıkıyordu...

Dün alkıştan taraftarın adeta eli patladı. Adam gibi oynadın mı, yenilsen de bu aşkın arasına kimse giremez.