Çılgınlık!

Ersun Hoca, rakibimiz Gürcistan kadar, sanki medyayı da atlattı. Ve millileri gözlerden sakladı. 4-2-3-1 düzenindeki oyun kurgumuzda Emre Belözoğlu ve Okan Buruk komuta merkeziydi... Uzun paslar bu ikilinin ayağından çıkıyordu. Tuncay-Fatih-Hasan Şaş üçlüsü de tek santrfor Hakan Şükür’ün arkasındaki hücum mangasıydı.

Milliler, ilk 45 dakikanın genelinde beklenen heyecan ve coşkuyu yaratamadılar. Tempo düşüktü, sahanın hiçbir bölgesinde rakibi şaşırtacak ve oyunu çabuklaştıracak bir teknik düzeye ulaşamadılar.

Ve bu sıkıntılı dakikalar bazı sorunları da gündeme getirdi...

Çabuk düşünen ve kalabalık rakip savunma bloğunu sürpriz sızmalarla yıpratabilecek Gökdeniz Karadeniz niye kenarda bekliyordu?

Rakip kaleye etkili şut atmadan ilk yarıyı kaparken, her pozisyonda çerçeveyi hedefleyen Nihat Kahveci, neden oyunu kulübeden seyrediyordu?

* * *

İlk yarıda iki önemli pozisyon yaşadık. Biri gülünecek, diğeri tartışılacak iki pozisyon...

23’üncü dakikada direkten dönen topu kaleye atacağına bir savunma oyuncusu gibi geriye çıkartan Demetradze’nin inanılmaz beceriksizliği...

Ve Hasan Şaş’ın eliyle attığı sayılmayan golümüz...

Oysa, topa hamle yapan Hasan Şaş’ın arkadan itilip yıkılması bir penaltıyı gerektiriyordu. İspanyol hakem pozisyonu iyi süzemedi ve yardımcısının bayrağına uyarak elle oynama kararı verdi.

İkinci yarıda Hasan Şaş’ın gördüğü kırmızı kart mı? Milli Takım adına işlenebilecek en ağır suçtu. Golü atan ve rahatlayan Milli Takımımız’ın belki de farka koşacağı oyundaki dengeleri alt üst eden ve rakibi yüreklendiren mantık dışı bir çılgınlıktı...

* * *

Ersun Yanal, 70’inci dakikada Trabzonsporlu iki futbolcu Gökdeniz ve Hüseyin Çimşir’i oyuna alarak tribünleri maçın heyecanına ortak etmek istedi.

Moral açıdan olumlu bir davranıştı. Ancak, 10 kişi oynamanın zorluğu Milli Takımımız’ı etkilemişti. Ve oyunun geri kalan dakikaları sanki bir korku filmini andırıyordu. Gürcistan’ın atacağı tek gol, bu korku filminde kötü bir final olabilirdi.

Ve bu kötü finali de yaşadık. 3 puan düşleriyle başladığımız oyunu yitirdiğimiz 2 puanın öfkesiyle kapadık.