Çaresiz ve güçsüz

Sadece, böyle bir savunma ailesi ile Beşiktaş'ın her hafta benzeri sıkıntıları yaşayacağını bir kez daha haykıracağım.

Sesim nereye kadar ulaşır, bilemem... Ancak sağır sultanlar bile duydu... Sevgili Lucescu'nun kulakları duymuyorsa, gözleri de mi görmüyor. Tüm özelliklerini ve reflekslerini yitirmiş bir savunma bloğunu sahaya sürerek, her hafta Beşiktaş'a aynı acıyı neden çektirir, anlamıyorum.

Bu takım amansız bir hastalığın pençelerinde kıvranıyor. Savunmayı bir kenara bırakıyorum... Virüs, hasta bedenin, bitkin vücudun, her bölgesine sıçramış.

İlk 45 dakikada rakip kalede tek pozisyon üretemeyen... Tek şut atamayan... Ve oyunun genelinde hiçbir hücum organizasyonu düzenleyemeyen bir Beşiktaş'ın, sadece savunmasına yüklenmenin yanlışlığına da saplanmayacağım.

Beşiktaş'ın en hassas bölgesi orta sahada yaşanan derbederliğin hesabını da soracağım. Giunti ile Tayfur'a kaybolan değerlerini hatırlatacağım.

Beşiktaş'ın işlemeyen iki kanadını, Okan Koç ile Serdar'ın etkisiz çırpınışlarını bir kez daha gündeme getireceğim.

Ve Sergen Yalçın'a nerelerde olduğunu soracağım...

* * *

Beşiktaş bir sistem takımıydı. Ligin ilk yarısında güzel futbolun ilk adresiydi.

Dün, Trabzon'da tüm değerlerini yitirmiş bir Beşiktaş izledim. Çaresizdi, güçsüzdü ve asla tanıdığım Beşiktaş'a benzemiyordu.

Laf, sistemden açılmışken, aklıma İlhan Mansız geldi. Satıldığı gün, dilim döndüğü kadar söylemeye çalıştım...

İlhan Mansız, tıkır tıkır işleyen bir sistemin en önemli halkasıydı. Ve sistemi işleten vazgeçilmez bir isimdi.

Beşiktaş, onun yokluğunda hücum gücünü yitirdi, takım bütünlüğünü bozdu ve golsüz bir yaşama girdi.

Tek santrfor ve arkasında iki forvet düzeni, Beşiktaş'ı şampiyonluğa taşıyan ve Beşiktaş'a çok yakışan bir kostümdü.

Beşiktaş bu kostümü çıkardı, o yakışıklı ve heybetli görüntüsü de kaybolup gitti.

Hani, parayla saadet olmaz derler... Tıpkı, İlhan'ın transferinden alınan milyon dolarlar gibi... Para geldi, şampiyonluk gitti!