The Beatles’ın demeci ve popüler kültür hazineleri

Haberin özeti bu kadar.
Detaylara girmeye başlayınca müzayedenin 13 Haziran’da Los Angeles’da düzenleneceğini, 20 bin dolar değer biçildiğini öğreniyoruz.
Kayıdı yapan şahıs, o yıllarda genç bir Beatles hayranı. 1960’larda satmaya çalışmış alan çıkmamış.
Oysa bugün The Beatles’la ilgili hemen her nadir obje, kayıt, evrak gibi “para ediyor...”
Okuduğum bir haberde The Beatles’ın en güzel şarkılarından “A Day In The Life”ın John Lennon tarafından kaleme alımış orijinal şarkı sözü kağıdının da 18 Haziran’da Sotheby’s tarafından satışa sunulacağı belirtiliyordu. Tahmini bedel 500 bin ila 700 bin dolar arasında değişiyor!

* * *

Biz 20 bin dolarlık ses kaydına dönelim. Bilinen başka kaydı yok o toplantının. Hepimiz, kuşaktan kuşağa not tutan gazeteciler sayesinde öğrendik meşhur sözü.
Hiç duymadık. Satış sonrasında bir şekilde hepimiz duyarız herhalde.
Oysa ne kadar önemli bir kırılma noktasıdır hem The Beatles hem de müzik tarihi için.
Başta ABD olmak üzere The Beatles’ın lanetlenme sürecini başlatır.
Plakları, posterleri yakılır öfkeli eski hayranlar tarafından.
The Beatles’ın bu demeçle ilk kez imajı sarsılır.
Bütün dünyanın sevdiği (muhafazakar anne/babalar hariç) genç adamlar bir anda nefret edilen kişilere dönüşür.
Bu noktayı tarihi bir an olarak kabul edersek, The Beatles’ın tükenme hızını artırması, en büyük pazar olan ABD’de İngiliz gruplara mesafe konmasını tetiklemesi gibi önemli değişimlerin başlangış noktası olduğunu görürüz.
Atlantik’in öte yanından artık sadece “sound olarak iyice Amerikanlaşmış” gruplara vize çıkacaktır. Mesela Rolling Stones...
John Lennon’a bitmeyen bir kin oluşmasında da birinci derecede etkilidir o toplantıda yapılan espri.

* * *

Bu ses kaydına veya başka bir ses kaydına 20 bin dolar bayılacak halimiz yok. Çok zengin hayranlar, koleksiyonerler ve müzeler için daha uygun olur.
Fakat haberi okuduktan sonra şunu sormadan edemedim kendime, “Müzik tarihinden hangi anın tek kaydının sende olmasını isterdin Kanat abi?”
Aklıma gelen ilk adaylar şunlar oldu:
1- Blues efsanesi Robert Johnson’ın batakhane kayıtları.
2- Ozzy’nin ısırarak kuş kafası kopardığı konserin kaydı. Manyak olduğumdan değil, aydınlanmak için. Gerçek olduğuna inanmak istemiyorum hala!
3- Nick Cave ve Shane MacGowan’ın “What A Wonderful World” klibine bayılırım ama o hale nasıl geldiklerini de görmek isterim. Yok mudur ham bantı!
Gördüğünüz üzere bu konuda pek zevk sahibi biri değilim!

KABAKULAK

PLACEBO Covers (Virgin/Kent)

Placebo’nun “Sleeping With Ghosts” adlı güzel albümünün “special edition”ına parayı bastırmış olanlar heyecanlanmasın, onları ilgilendiren bir durum yok.
Niye? Çünkü bahsedeceğimiz “Covers” o şanslı vatandaşlarda zaten bulunmakta. “Sleeping With Ghosts”un bonus CD’si olarak ulaşılabilen 10 şarkılık albümde elemanlarımız başkalarının şarkılarını çalıp söylüyordu.
Kate Bush’tan cover’ladıkları “Running Up That Hill” hariç diğer yorumlar ‘single’larda “B Yüzü” olarak filan belirmişti.
Neler mesela? Boney M’den “Daddy Cool”, The Smiths’den “Bigmouth Strikes Again”, Robert Palmer’dan “Johnny and Marry” gibi çeşitli güzellikler.
Pixies’in “Where Is My Mind”ı hariç hepsi stüdyo kaydıdır ve zamanında bulan bulmuştur, bulmayan avucunu yalamıştır.
“Bonus CD’yi acep yıllar sonra yeniden paketleyip niye satışa sundular ki?” sorusunun cevabına internet aracılığıyla ulaştım. Meğer O.C.’nin yapımcıları “Running Up That Hill”i dizide kullanınca ilgi patlaması yaşanmış ve albüm “Bir daha, bir daha” tezatüratı eşliğinde yeniden müzik marketlerin yolunu tutmuş.
Placebo “Kılız bu duruma ama yapacak bir şey yok” açıklamasını yapsa da albüm çıktı. Meraklıları için fırsattır ama grubun onaylamadığını bilmek de fena bir durum. Şarkılar şahane, karar sizin.