MİLLETÇE yaşadığımız acının büyüklüğü karşısında kelimeler manasını kaybediyor.
Maçtan önce futbolcuların da dakika dakika gelişmeleri takip ettikleri belirtiliyordu.
Maç saati geldiğinde bende seyredecek moral yoktu, onlar nasıl çıkıp oynasınlar.
* * *
Galatasaray ve Ankaraspor’un taşıdıkları pankartlarla kolkola girip çektirdikleri fotoğraf, yaşadığım sürece lanetleyeceğim günden aklımda kalan tek güzel andı.
Futbolu konuşmak, oynamak, yönetmek, yorumlamak, anlatmak, demeçler vermek elbette derdimizin ve acımızın yanında boş, bomboş...
O şehit kardeşlerimizi unutmamak boynumuzun borcudur.
Unutursak ölürler.
* * *
Maç nasıldı diye sorarsanız, inanın aklımda pek bir kayıt yok.
Ankaraspor’da takviyeler uyumunu sağlamış, teknik direktör tazelenmesiyle kıpırdanmış.
Galatasaray ise seyircisiz maç serisinin sonuncusunda biraz acemi hırsız gibiydi.
Kapıyı kurcaladı kurcaladı fakat üç puanı çalmayı başaramadı.
* * *
İlginizi çeker mi böyle bir günde hangi futbolcunun nasıl oynadığı?
Futbolcular da böyle acı bir günü bence en uygun skorla 0-0 berabere bitirerek atlatmış oldular.
Böyle bir acı görmeyelim yeter. Maçlar oynanır, şampiyonlar gelir geçer...
Dün o acıyla sahaya çıkan ve vazifesini yapan futbolcu kardeşlerimi de anlıyorum.