Kötü ve daha kötü espri zulmü

Eş-dost ortamlarında örneklerine hepimiz rastlarız. Biri espriyi patlatır; gülen güler, jetonu düşmeyen veya espriyi beğenmeyen uzaklara bakarak durumu geçiştirir.

Espriye yancı yazılan tip burada devreye girer ve aynı motiften, aynı damardan bir tane de o örnek sunar.

Seri katil jargonuyla “espri copy cat”i olur, kopya çeker. İlk espri kadar güldürme şansı yoktur hiçbir zaman. Zavallı ve ezik bir pozisyondur ama ısrarcısı çoktur.

Dedim ya, hele bunu bir de zaten kötü olan bir espri üstüne yaparsa, çöz palamarı, ayrıl o ortamdan daha iyi.

* * *

Laf şimdi Salih Memecan’a geliyor.

CHP Gençlik Kolları’nın “AKP Eziyetleri” başlıklı sergisindeki “Aşağıdaki ağlamalardan hangisi sahtedir?” esprisi kötü bir espriydi.

Kemal Kılıçdaroğlu’nun sergiyi gezerken bu “eser”i incelemesi ve “Hepsi” şıkkını işaretlemesi (Başbakan Erdoğan, eşi Emine Edoğan, Fethullah Gülen, Bülent Arınç ve Abdülkadir Aksu) çok tepki aldı.

Dedim ya lüzumsuz ve kötü bir espriydi.

Sabah’ta karikatür çizen, atv’de ana haber kuşağına animasyon hazırlayan, AKP milletvekili Nursuna Memecan’la evli olan ve yakın zamanda kurulan Medya Derneği’nin başkanlığını yapan Salih Memecan, bunun üzerine espriyi patlattı!!!

Nedir espri? Atv’deki animasyonda Kemal Kılıçdaroğlu beliriyor ve “CHP lideri aşağıdakilerden hangisidir?” diye soruluyor.
“Dansöz? Ağzı bozuk? Boykotçu? Hepsi?”

Olay üstüne ortaya atılan “Kılıçdaroğlu’nu dansöz olarak çizen Memecan acaba Başbakan Erdoğan’ı da böyle çizebilir miydi?” sorusu gereksiz, Memecan’ın nerede ve nasıl durduğu belli.

Beni asıl ilgilendiren, kartvizitinde “mizahçı” ibaresi bulunan fakat yıllardır bırakın kahkaha attırmayı, gülümsetmeyi bile becerememiş bir çizerin “kötü espri üstüne kötü espri” yapmış olması, olabilmesi.

Çok hazin. Nasıldı o bayat espri: “Devlet Su İşleri, bırak bu işleri...”

Güldük mü? Hayır.

Ben de bundan bahsediyordum zaten...

Damar’dan şiir tartışıyoruz: Attilâ İlhan casus, Orhan Veli anlamsız

ŞAİR Arif Damar iki hafta önce vefat etti.

Rahmetli ölümünün ardından çarşının bu kadar karışacağını bilseydi ne yapardı acaba?

Bakın neler oldu? Hasan Bülent Kahraman “Arif Damar’ın ardından” temalı bir yazı kaleme aldı.

Kahraman, yazısında “Büyük bir şair değildi” diyerek de andığı Damar’ın ölmeden önce “Attilâ İlhan’ın casus olduğunu” iddia ettiğini hatırlattı. Daha önce de ortaya atılmış bir iddiadır.

Bu noktada devreye aynı gazeteden (Sabah) Engin Ardıç girdi ve Kahraman’ın “Attilâ İlhan casustur” şeklindeki ara pasını değerlendirip, bu minvalde, topa da iyice abanarak bir gol attı.

Kahraman, böyle bir pas atmayı amaçlamadığını, olsa olsa topu kaptırmış olacağını ima eden ikinci bir yazı yazdı.

* * *

Ve dün de devreye Zaman Gazetesi’nden şair Hilmi Yavuz daldı. Hilmi Yavuz’un zoruna giden bir başka mesele vardı Kahraman’ın yazısında.

Hasan Bülent Bey, hem Birinci Yeni’ye (Garip diyelim, daha iyi bilinen adıyla) hem İkinci Yeni’ye faul yapmıştı topu alırken Hilmi Yavuz’a göre.

Ne demekti “Orhan ve şürekâsı ‘Anlamsızı şiirleştirdi’ veya ne demekti ‘Şiiri toplumdan soyutladılar’?”

Gole doymayıp devam etti Yavuz: “Toplumculukla toplumsallık arasındaki farktan bîhaber bu kişi, üstüne üstlük, bir üniversitede siyaset bilimi hocalığı yapıyor! Hem kel, hem fodul! İyi mi?”

Gördüğünüz üzere şiir ve şairler tarihi tartışıyoruz.

5 yıl önce ölen Attilâ İlhan casus.

60 yıl önce ölen Orhan Veli Kanık anlamsız.

2 hafta önce ölen Arif Damar da “büyük olmayan” bir şair.

Tartışmanın sürmesini, dallanıp budaklanmasını bir okur olarak kalpten dilerim.

Tarafların kalemlerine kuvvet ile keskinlik gelsin...

Lafı “sade ve güzel”, tam sevdiğimiz gibi, kuşaklardır içimize işlemiş, genetik kodlarımızdan olmuş bir Orhan Veli şiiri ile bağlayalım.
Bakın “yeri olmayan yazarları” bile düşünmüş canım Orhan Veli...

“VATAN İÇİN

Neler yapmadık bu vatan için

Kimimiz öldük

Kimimiz nutuk söyledik.”