Önümüzdeki birkaç ayın kısa tarihi

Başbakan Ahmet Davutoğlu kapsamlı bir açıklama yapacak, ardından muhalefet liderlerini ziyaret edip onlara da anlatacak ama, hükümetin ilk dönemde nelere odaklanacağı ve Meclis’i ne şekilde çalıştıracağı ana hatlarıyla belli.

Hükümetin önceliğinin seçim vaatleri olduğu biliniyor; bunların yasa gerektirmeyenlerinin uygulamasına hemen başlanacak zaten.

Bu vaatlerin çoğu ekonomik olduğu için, daha önce hazırlanmış olan 2016 bütçesinde şimdi bazı revizyonlar yapılıyor.

Eğer muhalefet, bütçenin aralıkta görüşülmesini kabul ederse, Meclis bu ay sonuna kadar bütçeden başka pek bir şey yapamayacak demektir.

Dolayısıyla hükümetin ve Meclis’in ilk ayının bu konuya odaklanacağını söylemek yanlış olmaz.

Bütçenin ve AK Parti’nin seçim vaatlerinin hayata geçmesinin hemen ardından sıra, ertelenmiş olan reformlara gelecek.

Bunların büyük çoğunluğu siyasi reformlar olduğu için kamuoyu da bunlarla daha fazla meşgul olacak.

İşte bu reform programında muhalefetin tavrı hükümetin tutumu açısından belirleyici olacak gibi duruyor.

Eğer muhalefet konu bazlı değil de kategorik muhalefet gibi hareket etmeyi, yani ne gelirse gelsin ‘Hayır’ cevabı vermeyi tercih ederse, Türkiye kısa sürede yeniden eski gerilimli günlerine dönebilir.

Ama yok muhalefet konu bazlı hareket etmeyi tercih eder, önüne gelen yasa değişikliklerinde onlara katkı sunmaya ve ancak çaresiz kaldığında ‘Hayır’ demeye başlarsa, o zaman bugünlerde teneffüs ettiğimiz düşük gerilim bir süre daha kalıcı olur.

O yüzden ilk sınav bütçe gibi duruyor ve Başbakan Davutoğlu o yüzden sürekli barış mesajları veriyor.

Muhalefet aralık ayında geçici değil kalıcı bütçenin görüşülmesini kabul ederse, gelecek için daha fazla ümitlenebiliriz.

Başbakan’ın önündeki reform ajandasında üç başlık en zor başlıklar olarak beliriyor.

Bunlardan biri içtüzük değişikliği.

Başbakan, yapılacak değişiklikle muhalefetin söz hakkının kısıtlanmayacağı ama Meclis’in daha verimli çalışabileceği bir ortamı hedeflediklerini söylüyor ama tek bir taşla bu iki ayrı yöne uçan kuşun aynı anda vurulması ne kadar mümkün, taslağı görmek lazım.

İkinci başlık, yargı reformu.

Üçüncü başlık ise Anayasa değişikliği.

Bu son iki başlığa özel olarak bakalım.

ANAYASA UZLAŞMASI MÜMKÜN MÜ?

BAŞBAKAN Davutoğlu, geçen dönem parlamentoda dört partinin üzerinde mutabık kaldığı 60 madde ve bunlara ilaveten AK Parti ile CHP’nin koalisyon için yaptığı görüşmeler sırasında üzerinde uzlaşılabilir gibi duran kimi ilave maddelerden oluşan kapsamlı bir paketi gündeme getirmek istiyor.

Eğer bu kapsamlı paket üzerinde bir uzlaşma çıkarsa, buradan güç alarak daha orta-uzun vadede topyekûn Anayasa değişikliği için bir zemin oluşabileceği inancında Davutoğlu.

Ama muhalefetin, en çok da Cumhuriyet Halk Partisi’nin önümüzdeki dönemde ne çeşit bir muhalefet anlayışını benimseyeceği henüz bilinmiyor.

Eğer CHP kategorik olarak her şeye hayır demeyi tercih ederse, Anayasa değişikliği de, geçmişte üzerinde uzlaşma olsa bile hayata geçemeyebilir.

YARGI REFORMUNUN KİLİDİ

TAA 2014’teki HSYK seçimi rezaleti sonrasında Adalet Bakanı Bekir Bozdağ, ‘Bu seçimler yargıyı bozuyor, başka bir yöntem bulmalıyız’ demişti.

Türkiye’nin HSYK’nın yetkileri ve yapısından tutun da HSYK üyelerinin seçim yöntemine kadar bu en temel konuyu, iktidar muhalefet bir araya gelerek çözmesi lazım.

Yargı sistemi bu denli temelden arızalı bir ülkenin ‘devlet’ olarak varlığını uzun süre sürdürmesi bile zor.

İktidarın bu konuda muhalefeti daha fazla dinlemesi ve muhalefetin de işin olurunu bulmak için pozitif anlamda çaba göstermesi gerek.

HSYK sorunu çözülürse, yargı reformunun gerisi için uzlaşma zemini çok daha kolay bulunabilir.

Başbakan Davutoğlu’nun elindeki reform dosyasının en hassas ve en önemli ayağının yargı reformu olduğunu söylemek gerek.