×
Son dakika
Paylaş
LinkedinFlipboardLinki KopyalaYazı Tipi
Hani bir deyim vardır, ‘‘Körün istediği bir göz Allah verir iki göz’’.
Oyun başlıyor Roma, G.Saray'ın hızını kesmek için çeşitli entrikalara giriyor, oyunu sertleştiriyor, durduruyor, resmen sarı kırmızılı takımı bozmak istiyor. Çünkü deplasman takımı için ilk 10-15 dakika önemlidir. Roma da bunu yapıyor, G.Saray'ın hızını kesmek istiyor. Başarıyor da... G.Saray bir türlü rakip alanda çoğalamıyor, orta sahada üstünlük sağlayamıyordu. Ama sonra sahneye bir Ayhan çıkıyor, her yerde rakibe basıyor, takıma hareket getiriyordu. Lucescu bu futbolcusunu bugüne kadar yetiştirdi, zamanını bekledi ve sahaya sürdü. Atılan goldeki kıvraklığı, topu getirişi mükemmeldi.
Defansta Capone, Bülent, Emre ortayı boş bırakmıyor, Totti ve Batistuta'ya nefes aldırmıyordu. Bütün hücumları kırıyorlardı. Sergen markajda olduğu için istediği topu bulamıyor ve kullanamıyordu. Kullanamayınca da hücumda etkili olamıyordu. Sol kanatta her zaman topu harmanlayan Hasan, bu kez bir türlü istediğini yapamıyor, oyundan sık sık düşüyordu. Birinci bölümü önde bitiriyordu G.Saray. İkinci bölümde Roma tüm riskleri alıyor, hücum üstüne hücum geliştiriyordu. G.Saray'da gereksiz top kayıpları rakibin işine geliyordu. G.Saray adeta nefes alamıyordu. Arasıra G.Saray rakip kaleye gidiyor, Ümit Karan'ın gecikmeli pozisyonu, daha sonra da Sergen'in göğsüne alıp nefis şutunda kaleci Antoniolli topu kornere atıyordu. Bunlar olunca G.Saray'ın defansı biraz nefes alıp, oksijen tazeliyordu.
YAZIK OLDU
Devamlı ayağa top oynayan Roma, G.Saray'a zor anlar yaşatıyordu. Lucescu yağmur altında kulübeden çıkmış, sinirden deli oluyordu. Haliyle G.Saraylı futbolcular savaşın içinde yorgun düşüyor, sinir sistemleri bozuluyor, gereksiz sinir harbine giriyordu. Bunun bir nedeni de yüksek temponun ve oyunda galibiyeti korumanın getirdiği stresti. Çünkü ne olursa olsun, ilk maçta alınacak galibiyet ilerisi için bir ışıktı. Bu ışığı da karartmak istemiyordu G.Saray. Alınacak galibiyet hedefe adım adım gitmenin sinyali olacaktı. İşte ne olduysa, Mondragon ile Florquin'in anlaşmazlığından gelen son dakika golü herşeyi altüst etti. Resmen yazık oldu.
Defansta Capone, Bülent, Emre ortayı boş bırakmıyor, Totti ve Batistuta'ya nefes aldırmıyordu. Bütün hücumları kırıyorlardı. Sergen markajda olduğu için istediği topu bulamıyor ve kullanamıyordu. Kullanamayınca da hücumda etkili olamıyordu. Sol kanatta her zaman topu harmanlayan Hasan, bu kez bir türlü istediğini yapamıyor, oyundan sık sık düşüyordu. Birinci bölümü önde bitiriyordu G.Saray. İkinci bölümde Roma tüm riskleri alıyor, hücum üstüne hücum geliştiriyordu. G.Saray'da gereksiz top kayıpları rakibin işine geliyordu. G.Saray adeta nefes alamıyordu. Arasıra G.Saray rakip kaleye gidiyor, Ümit Karan'ın gecikmeli pozisyonu, daha sonra da Sergen'in göğsüne alıp nefis şutunda kaleci Antoniolli topu kornere atıyordu. Bunlar olunca G.Saray'ın defansı biraz nefes alıp, oksijen tazeliyordu.
YAZIK OLDU
Devamlı ayağa top oynayan Roma, G.Saray'a zor anlar yaşatıyordu. Lucescu yağmur altında kulübeden çıkmış, sinirden deli oluyordu. Haliyle G.Saraylı futbolcular savaşın içinde yorgun düşüyor, sinir sistemleri bozuluyor, gereksiz sinir harbine giriyordu. Bunun bir nedeni de yüksek temponun ve oyunda galibiyeti korumanın getirdiği stresti. Çünkü ne olursa olsun, ilk maçta alınacak galibiyet ilerisi için bir ışıktı. Bu ışığı da karartmak istemiyordu G.Saray. Alınacak galibiyet hedefe adım adım gitmenin sinyali olacaktı. İşte ne olduysa, Mondragon ile Florquin'in anlaşmazlığından gelen son dakika golü herşeyi altüst etti. Resmen yazık oldu.
Paylaş
LinkedinFlipboardLinki KopyalaYazı Tipi
