Maçın yıldızı

İlk 10 dakikada sağ kanatta görev aldı, sıkıldı. Ne o topu, ne de top onu sevdi. Başladı gezmeye Arda. Sol kanada geçti. Ve bir aşk şarkısı gibi topa "Burası seninle gezdiğimiz yer. Burası seninle baş başa kaldığımız yer" dercesine hayal gücünü burada kullandı, hedefe ulaşabilmek için kapıları zorladı. Son dönemde dalgalı denizdeki gemi misali olan Galatasaray’ı limana yanaştırdı.

Futbolda yetenek, Allah vergisidir. Bunun yanında futbolcuda bilgi, etkinlik, özgürlük, yaratıcılık ve rekabet etme duygusu olması gerekir. Bu özellikleri taşıyan futbolculara baktım iki takımda da 90 dakika boyunca. G.Saray’da Emre sürpriz bir şekilde görev aldı. Onun önünde Meira görev yaptı ve aralarındaki iletişim tamdı. Klas futbolcular aradım bulamadım. Ama savaşanları gördüm; Hakan Balta, Ayhan. Bu oyuncular bu zemin içinde büyük yetenekleri olmamasına rağmen akıllarını ve enerjilerini birleştirip sahaya yansıttılar.

Zirveyi değiştirdi

Trabzonspor aslında oyuna iyi başladı, Galatasaray’ı sarstı durdu. Ancak G.Saray Trabzonspor’un gol isteklerini ortadan kaldırdı. Gökhan Ünal şayet oyunun başlarında başka yere gitmek yerine hedefe gitseydi, belki de oyunun şekli değişebilirdi. De Sanctis’in başarılı kurtarışlarıyla kalesinde Trabzonspor’a geçilmez bir duvar oluşturduğunu da unutmayalım.

Michael Skibbe’nin elinde iki isim var aynı yerde oynayacak. Ancak Kewell ve Arda tercihini teknik adam değil, futbolcular kendi özverileriyle değişim yaparak gerçekleştiriyor ve oyuna hükmediyorlar.

Yazımın başına dönelim. Aslında böyle kritik maçların yıldızı olabilecek oyunculardan biri Lincoln’dü. Hep markaj altında kaldı, istediği oyunu sahaya yansıtamadı. Daha önceleri hafif yarışmalarda kendini kaybettirip bir anda ortaya çıkıyordu. Trabzonspor karşısında çok fazla görünmedi, ama çıkıp yine golünü attı. Yalnız golden sonra bayrakla dansı tam bir Brezilyalı laubaliliğiydi.

Her iki tarafın da kazanma duygusuyla mücadele ettiği güzel bir maçtı. Lideri koltuğundan indiren de Galatasaray oldu.