İyi ve kötü

Birinci bölümü izlediğimde, Galatasaray’ın oyun kalıbı fevkaladeydi. Orta alanda Ayhan, Volkan, Hasan ve Sabri’nin rakip hücumdayken, alanı daraltmaları, Dortmund’a top kullanma fırsatı vermemeleri, Galatasaray’ın hücumda çoğalması, Necati ve Ümit’in iyi bir ikili olup, birbirini tamamlaması, sarı kırmızılıların iyi yanlarıydı...

Ayhan, orta alanda maestro gibi hareket ederken, uzun zamandır sahada gözükmeyen Hasan Şaş’ın diriliş göstermesi, Sabri’nin de hırsı, oyun felsefesinin iyi olduğunun göstergesiydi.

Tabii ki, Eric Gerets, ligler başlamadan her oyuncuyu görmek istedi. Burda hem gençlerin, hem de diğer futbolcuların neler yapacağını görmesi gerekirdi. Tomas’ı değiştirerek Yalçın’ı sahaya sürmesi defans bloğu bir anda dalgalandı. Kademe kayboldu ve hatalar zinciri arka arkaya geldi. Defansta Cihan, Uğur, Yalçın, kanat toplarında, zadeta birbirlerini marke ettiler. Topun cazibesine kapılıp, adam paylaşımı yapmayınca da hatalı gollere neden oldular.

Hatalar görüldü

Şimdi Gerets, bu hataları görmüştür herhalde? Sıkıntısını da hissetmiştir. Ona göre tedbir alıp onarıma gidecektir. Çünkü Song gibi ve orta sahada görev yapan Saidou gibi önemli futbolcuları bir süre yok. Onun için oralara kimi monte edeceğini düşünecek.

Volkan, uzun süre oynamamasına rağmen hırslı ve top kazanma duygusu da fazlaydı. Bunun dışında Galatasaray’daki en büyük sıkıntı sinir sistemlerinin gereksiz yere harekete geçmesiydi. Ondan şikayet, bundan şikayet etmemeleri gerekir. Çünkü zarar, kendilerinedir. Bir iki hareketi istedikleri gibi yapamayınca oyundan kopuyorlar. Hoca’nın da bunu düzeltmesi gerekir.

Uzun zamandır oynamayan Aykut’un, yediği gollerde hatası yoktu. Sorun önündeki arkadaşlarındaydı.

Bir de şuna değinelim. Antalyalı Galatasaraylılar, özel bir maç izlediler. Burda sahaya yanıcı madde atmalarına hiç gerek yok. Böyle güzel şovları neşeyle ve zevkle izlemeleri gerekir. Bu maçları Avrupa’nın önde gelen ülkeleri de izliyor. Onun için daha dikkatli olmaları gerekir.