Büyük takım olmak

Büyük takım hocası olmak kolay değil. Bazı riskleri alıp rakip alana nasıl daha çabuk yerleşirimin planlarını yaparsın. Yani önce rakibi yorar, sonra neticeye gidersin. Neticede elindeki malzemeyi iyi kullanırsın. Sonra da goller geldikçe rahatlarsın. Sen risk almazsan, rakip de rahat oyununu oynar. Denizlispor’un yaptığı gibi.

Birinci adam Hasan Şaş’dı

Galatasaray’da Sabri daha sezon başı ama oynadığı futbol sezon sonu. Rakibi kaçırıyor, hücuma çıktığında da yaptığı ortalar, tribünlere kadar varıyor. Bir de kaleci Aykut.. Öyle bir düşünce içindeki, "Ben yan toplara çıkmam, bu defansın işi" diyerek kale çizgisi içinde duran bir kaleci. Yediği golden önce bunun sinyanlerini de verdi.

Bana göre birinci bölümün birinci adamı Hasan Şaş idi. Denizlispor kalesine giden, Nonda’ya, Kewell’a bitirci paslar atan Şaş idi. Ne olduysa ikinci bölümde sahnede yoktu. Meira rakiple birebir kaldığı zaman kolay geçilen bir oyuncu. Kewell’ın iyi bir oyuncu olduğu tartışılmaz, ama şimdilik doksan dakikalık bir fizik gücü yok.

Lincoln’de tek değişim oyunun içinde olması. Böyle devam ederse takıma faydalı olacağının sinyallerini verdi. Şu anda bilinen Lincoln olmadığı kesin. Skibbe bazı değişimlere giderken, en iyisi, Sabri’nin yerine oyuna aldığı Barış’tı. Bu futbolcu yedek kalınca daha çok hırslanıyor, dün de öyle oldu. Gol atmak için devamlı rakip alanda gözüktü, vurdu, vurdu sonunda hedefe ulaştı.

G.Saray bana zevk vermedi

Oyunu rahatlatan kişilerin başında da Hakan Balta geldi. En kritik anda Balta gibi vurdu. Galatasaray da rahatladı. Ancak Galatasaray bana zevk vermedi. Geçen yıl bu zevki tattıran oyuncular sahnede. Skibbe gibi bir genç hoca başrolde. Fakat futbol düşündürücü. Hem de Steaua maçı öncesi.

Dünkü maçta Galatasaray rakibi çözmedi, rakip kendi kendini çözdü. Fark da geldi.