Bravo size

Futbol, dünyada en sevilen oyun. Zaman zaman bir sevgiliden bile yüce bir sevgi. Hele, bir takım tutuyorsanız, mesafeler bile kısaltan, ülkeden ülkeye sizi göçe zorlayan, her türlü fedakarlığa katlandığınız bir sevgi.

Stat, sanki Ali Sami Yen'di. Onbinlerce gurbetçi metroları, otobanları, tramvayları doldurmuş, akın akın Almanya'ya geliyordu. Tek bir dilekleri vardı, ‘‘Galibiyet’’

Juve pes ediyor

Mondi, Mondi, Mondi... Kaç gol kurtardığını saymadım. 1, değil, 3, değil, 7 değil... Kurtardığı gollerle takımı ateşledi. Arkadaşları baktılar, Mondi bir görev yapıyor, ‘‘biz de sahneye çıkalım’’ dediler. Aslında kötü oynamıyordu G.Saray. Top yapıyor, hücuma çıkıyor, ama olmuyordu. İlk yarı böyle geçti.

İkinci bölümde sahneye kulübede paslanan Berkant çıktı, Hakan Şükür çıktı. Sadece bu iki isim mi? Elbette hayır. İkinci yarıda sahneye G.Saray çıktı. Hele Hakan Şükür, en kritik durumda golleri atarken, ‘‘İşte ben böyle futbolcuyum’’ dedi. Juventus'u pes ettirdi.

Herkes tıkır tıkır çalışıyordu. Hata yapan futbolcu bulamıyordum. Mondragon bu üç puanın mimarıydı. Her uluslararası maçta bir panter çıkar, o panterin adı dün gece Mondragon'du. Terim, Prates'i oyundan alıp, Hasan Şaş'ı koyarken, doğru bir seçim yapmıştı. Genç Sabri de hem sağ kanadı kontrol ediyor, hem de ikinci bölümde Juventus'u sahadan siliyordu.

Doyumsuzluk

G.Saray öyle bir top oynadı ki, İtalya'nın, Juventus takımına özellikle ikinci yarıda nefas aldırmadı. Ben onu bunu bilmem, G.Saray her maçını Almanya'daki bir kentte oynasın. Çünkü gurbetçilerimizde öyle bir hasret, öyle bir doyumsuzluk var ki. Takımlarını hem maddi hem de manevi, destekleyebilicekleri her olanakla destekliyorlar.

Galibiyet sonrası sahanın içini görmenizi isterdim. 19 Mayıs Bayramı'nı andırıyordu. Dedim ya, hasret bu işte. G.Saray, oynadığı futbolla, inancıyla, kazanma arzusuyla onlara ayrı bir zevk verdi. Dün gece saha içinde ve dışında görevini yapmayan G.Saraylı yoktu. Başta, Mondragon, Hakan Şükür ve Berkant olmak üzere herkese bravo.