Ben kaçırırım, ben ise atarım

Culio: Penaltıyı kaçırarak takım içindeki kişisel üstünlüğünü saf dışı etti.

Özden: Gaziantepspor'u yerden kaldıran, hayata döndüren oyuncu oldu.

Muhammet: Arkadaşlarını maçı kazanmaları için motive eden bir kamçı.

Bir ekip düşünün oyuncu kapasitesi olarak bakıldığında, futbola yatkın ve etkili, her hafta düşüşe geçmesi, bir sezonda üç teknik adam değiştirerek yola devam ederken, Orduspor karşısında alınan üç puan güneşi görmelerini sağladı.

Orduspor ise defansa yaslanayım, gol yemeyeyim diye sahaya çıkmadığını gösterdi.

İleride Stancu, Hasan Kabze gibi bu ikili Gaziantep kalesinde hiç durmadan inme sevdasıyla kazanma duygusu içinde olduklarını ortaya koydular... "Bizim 35 puanımız var, bunu daha yukarlara nasıl çıkarırız" diye savaş verdiler.

Orta alanda Hakan ve Ali, Gaziantepspor orta sahasını kitlemişti, oyunun hakimi de Ordu idi. Antep bunu ancak ikinci bölümün bir kısmında buldu, o da Serdar'ın oyuna girip savaşmasıyla oldu.

Gaziantepspor ve Orduspor oyuncularına bakıldığında futbol felsefesi ile uygulanmak istenilen 3 şey vardı: İnançlar, değerler, davranışlar...

Çok yakıştı, hiç bir art niyet olmadan sertlik, kandırmaca olmadan kazanmak için dürüst bir futbol sergilediler.

Noktalarsak:  Ordu ben kaçırırım, Gaziantep atarım...