GÜNLER günleri, haftalar haftaları, aylar ayları kovaladı. Ve sonunda sabır taşı çatladı, futbolcular, kazanı ateşledi. Tam bir hafta boyunca futbolcular yalnız kaldılar, "Ne arayanımız var ne soranımız var" şarkısını söylediler.
Hafta içindeki para soğukluğu, bu soğuk havada, Ali Sami Yen’e yansır mı diye merak ettim. Ama hayretle gördüm ki, futbolcuların hepsi de ateş gibiydi. Hem de ne ateş, alev alevdi. Hepsini kutlamak lazım. Ayrım yapmayacağım ama önce genç Ferhat’tan başlayacağım...
Bu çocuğun yaşına bakmadan Milli Takım’a hemen alınması lazım. Oyun boyunca bir tek hatasını görmedim. Attığı her pas ip gibiydi. Milli Takım solbek arıyor, gözüm kapalı bu oyuncuyu hemen Milli Takım kadrosuna alırım. Diğer genç ise Aydın’dı. İkinci bölümde oyuna girdi. Attığı gollük pasların yanında rakipten kolay sıyrılma gibi bir becerisi de var. Her iki futbolcuyu da inşallah ay yıldızlı forma altında görürüm.
Gurur duyun
Defansta Tomas hakikaten hırslı ve sigorta gibiydi. Ayhan aylardır oynamıyor ama dünkü mücadelesiyle, eforuyla 90 dakika boyunca yorulmadan, rakibin arkasına sarktı. İkinci bölümde de orta sahada oynadı. Ve orada da görevini başarıyla yaptı. Ne varsa, yerli mallarda var. Ilic’i aradım, benim gözüm mü görmedi yoksa kendini mi gösteremedi, sahada aradım bulamadım. Hasan Şaş, bir yükselişe doğru gidiyor. Eski hırsına dönmüş, iyi ortalar yaptı, savaştı. Ümit Karan, çok koştu, hırslıydı, yine gollerini attı. Diğer futbolcular da yukarıda söylediğim gibi canla başla savaştı. Ama benim gözüme batan bu isimler oldu.
Gaziantepspor 6 gol yedi ama ilk bölümde kale içinde o golleri kaçırmasalardı, Galatasaray bu kadar rahat olur muydu, onu bilmem. Öyle ya da böyle ıstıraplı günler yaşayan bu takımla gurur duymak lazım.
Sahipsiz kaldılar, sıkıntılarını sahaya yansıtmadılar. Sahipsiz bir takımın, sahipsiz futbolcuları, olmayacak şeyleri başardı. Hiçbir yönetici bu galibiyette kendine pay aramasın. Teknik heyet ve oyuncuları alkışlasın.