Nankörler ve halklar

İlk tepkim, televizyon önünde avazım çıktığı kadar "nankörler" diye bağırmak oldu.

Ekranın kırılacağından korkmasam, elimdeki meşrubat şişesini fırlattığımın resmidir.

* * *

HAYIR, Avrupa Kupası’ndaki her hangi bir futbol karşılaşmasından bahsetmiyorum.

Daha neler, top uğruna yürek enfarktı geçirecek kadar aklımı peynir ekmekle yemedim.

Ben, İrlanda’da gerçekleşen ve "hayır"la noktalanan AB referandumundan söz ettim.

Ve, tekrar n-a-n-k-ö-r-l-e-r!

* * *

EVET evet, nankörler, çünkü Portekiz ve Yunanistan dahil hiçbir üye, İrlanda’nın yararlandığı ölçüde Topluluk’tan nemálanmadı. Bu kadar papel, bu kadar mangır götürmedi.

Nüfusu topu topu dört milyon ama, bölgesel yardım, balıkçı kredisi, sermaya yatırımı falan derken, dile kolay, Ada’ya kırk milyar avro para girdi. Varın, kelle hesabını siz yapın.

Oysa, bundan yirmi yıl önce Dublin sokaklarını ilk arşınlamaya başladığımda, bir kaç şık semt hariç, James Joyce’nin kentini Kuzeyli bir Üçüncü Dünya şehrine benzetirdim.

Köhne mahallelerde oyalan ve sefaleti ılık birayla unutmaya çalışan aylak işsizler.

Öyle, "Eire" denilen ülke, bacası tütmez fabrikalar, kepengi açılmaz dükkanlar, koyunu otlamaz çayırlar ve uskuru dönmez tekneler sergileyen "molozluk müze"siydi.

* * *

SONRA, yukarıdaki AB tam anlamıyla bir Hızır Aleisselam olarak imdada yetişti.

Düne kadar açlıktan nefesi kokan ve nafaka kazanmak için káh İngiltere’ye, káh ABD’ye göçen ahali, Brüksel’in oluk oluk akıttığı değirmen suyuyla bir zenginleşti, pir zenginleşti.

Karun serveti edindi ki, en zirvede yer alan İskandinav devletlerini bile solladı.

Bırakın başka yere göçer etmeyi, tam tersine, burnu pek bir büyüyen o ahali artık "avam işlerde"

çalışmaya tenezzül buyurmaz oldu.

Akın akın Leh muslukçu, Rumen hizmetçi, Paki çöpçü ithal etmeye başladı.

Zaten, sonraki her gidişimde hayat seviyesinin dehşet hızla yükseldiğini gördüm.

Ve tabii aynı AB’yi düşünerek de, "darısı bizim başımıza" dedim.

Ama işte, "veli nimet" olarak öpüp başlarına koymaları gerekirken, devede kulak bir İrlandalı "çoğunluk" Topluluk Anayasa’sını reddetti ki, şimdi ayıkla pirincin taşını

Nitekim, dün ben bu satırları yazarken Brüksel’de konuyu tartışan AB zirvesi henüz noktalanmamıştı ama, bir çuval inciri berbat eden bu gelişmeye kolay çare bulunamayacak.

* * *

PEKİİ, İrlanda’daki "nankörler" kimdir ve ne istiyorlar?

Efendim, bu yeni görmüş zengin şımarıkları "havaiyatçı ekolojistler"ten "ulusalcı egemenciler"e uzanan ve káh çevreciliği, káh milliyetçiliği, káh da "adacılığı" gıdıklayan bir yama bohçadan oluşturuyorlar. Aslında, kendi aralarında da saç baş yoluyorlar.

Üstelik de af buyurun, hiçbir halt istemiyorlar. Tek bir alternatif dahi sunmuyorlar.

Zaten bunun için, ne ciddi bir partiden; ne de çok güçlü Kilise’den destek bulabildiler.

Oysa ne çare ki, kriz ufukta görününce Leh muslukçuyu sepetlemek isteyen "sıradan proleter"; Dublin’in AB komiseri ferágatini "onur"una yediremeyen "milli egemenci" veya boşanma ve kürtaj tam yasallaşır diye ödü kopan kara Katolik, buz gibi de o desteği verdi.

Başka bir deyişle, İrlanda "nankörler"i, her biri ayrı telden çalan ama hepsi aynı gayr-ı mantiki "hayır"da birleşen ve hiç şüphesiz ki adına "halk" denen kitleden oluştu.

* * *

HALK... Ne mukaddes, ne dokunulmaz ve kulağa ne hoş gelen bir kelime değil mi?

O halde, buyrun ve kultsaldır diye, halkın n-a-n-k-ö-r-l-ü-k’üne de ses çıkartmayın.