Paylaş
Geçenlerde “Yaşımız geçiyor” diyerek çocuk sahibi olma isteğimi ona açtım. Fakat eşim kesinlikle istemediğini söyledi.
Çocukları seven biri olmasına rağmen neden “istemiyorum” diyor, bilmiyorum.
İki duvar arasında sıkışmış gibi hissediyorum kendimi.
Israr ediyorum, “Şimdi istesek bile kim bilir ne zaman olur; yaşımız çok genç değil artık, en azından bir şansımız olsun” diyorum. “Yok” diyor, başka şey demiyor.
Çok gurur kırıcı bir durum bu... Evlenmeden önce böyle bir konu hiç açılmamıştı. Açılsaydı ve bana “Olmaz”, deseydi, inanın eşimi ne kadar çok sevsem de evlenmezdim. Ama şu an bir çıkmazdayım.
Yaşım genç olsa, hadi 10 yıl bekleyelim derim ama öyle bir şansım da yok. İkna da edemiyorum.
Konuyla ilgili sizden yardım istiyorum.
Rumuz: Karam
Acaba sizin ilk ama eşinizin ikinci evliliği mi bu? Çünkü genellikle ilk eşinden çocuğu olan erkekler, ikinci evliliklerinden çocuk istemeyebiliyorlar.
Çok bencilce bir davranış olsa da ne yazık ki bu duruma çok sık rastlanıyor.
Öyle değilse, belki evliliğinizin tadını çıkarmak istiyordur. Yeni evli sayılırsınız ne de olsa...
Ama siz de haklısınız. Çünkü çocuk için kritik bir yaş dönemine girmek üzeresiniz.
Hamile kaldığınız takdirde çeşitli testler, tahliller vs. gerekecektir. Sonuçta çocuk sahibi olabilirsiniz ama kadın için ideal annelik yaşını geçmekte olduğunuz da bir gerçek.
Eşinizi tatlı dille ikna edemiyor musunuz? Ya aileler, onlar da mı torun sahibi olmak istemiyorlar? Onlardan yardım isteyebilirsiniz belki.
Ablamın derdine çare olamıyorum
Sevgili Güzin Abla, benim bu zamana kadar hiç sevgilim olmadı, zaten daha 15 yaşındayım ve Almanya’da yaşıyorum. Tecrübem olmadığı için de ablamın derdine yardımcı olamıyorum.
Üç senedir bir sevgilisi vardı. Ancak adamda kötülük anlamında yok yok... En başta ablamı aldatıyordu, uyuşturucu kullanıyordu, artı içki, sigara, kumar, yani her şey...
Hatta bir gün az kalsın ablama tecavüz edecekmiş, zor kurtulmuş elinden.
Sonunda ablam aldatıldı diye onu terk etti, ama bana hâlâ unutamadığını, hâlâ aşık olduğunu söylüyor. Bense ablama yaptıkları için o adamdan nefret ettiğimi söyledim.
Ama ablama onu unutması için ne söylemem, ne yapmam gerektiğini bilmiyorum.
Rumuz: Ceylan
Haklısın küçük kızım... Kendini üzme, çünkü ablan bu süreci atlatacak, “Ben ne yapıyorum, neler yaşamışım, değer miydi” diyecek ve kendine gelecek. Sadece şimdilik biraz zamana ihtiyacı var. Bu da çok normal.
Ona yapabileceğin en büyük iyilik, kafasını dağıtmasına yardımcı olmak...
Onu arkadaşlarıyla buluşmaya ikna et, yanında ol, onu güldür, eğlendir. Sevdiği konuları aç, birlikte dışarı çıkın, hatta spor yapın. Göreceksin, mutlaka bir şekilde gerçeği görecek, zamanla yanlış yaptığını da anlayAacaktır.
Bu arada sen de sakın flört için acele etme...
Paylaş