Tüm hatalarına rağmen evlenmeli miyim?

Ben 19 yaşında bir kızım, şu anda nişanlıyım ama nişanlımı bir türlü affedemiyorum...

Biz sevgiliyken bana çok kötü şeyler yaptı. Gitti başkalarıyla oldu, güvenimi kırdı. Ona olan inancım da bitti. Artık ne söylese, ne yapsa bir türlü olmuyor. Yaptığı hataları bütün ailem öğrendi.

Annem ve babamdan çok tepki gördüm. Babam şimdiye kadar bana hiç söylemediği sözleri söyledi. Sevgilim de ailesinden çok tepki gördü, hata üstüne hata yaptı...

O hata yapınca, ben daha çok üstüne gittim. “Peşimi bırak” dedim, tüm hesaplarını engelledim, bu sefer iyice delirdi.

3 sene boyunca her günümüz kavgayla geçti. Yan yana her geldiğimizde birbirimizi yedik. Bana her defasında yalan söyledi ve güvenimi iyice kaybetti.

Daha sonra da kalkıp beni zorla kaçırdı...

Ortalık karıştı, babam beni buldu, mahkemelik olduk. Şikayetimi çekmeseydim 12 sene hapis cezası alacaktı. Bu nedenle nişanlandık.

Ama ben bir türlü bağlanamıyorum, sevemiyorum, yaptıklarını unutamıyorum.

Üstelik ona kötü davranıyorum, o da çok üzülüyor. Üzülmesine de dayanamıyorum.

Beni canından çok seviyor ve ne yapacağını bilmiyor.

Ben ona kötü davrandıkça o çok ama çok üzülüyor...

Aslında ben de çok üzülüyorum.

Ama biri kalkıp onun yaptıklarını benim yüzüme vurunca ve hatırladıkça, sinir oluyorum.

Onu affedemiyorum, o da bunu biliyor. Ne yapsa olmuyor... Bana bir çözüm önerir misin abla?

Lütfen, buna çok ihtiyacım var. Ben, her şeye rağmen onunla evlenmeli miyim?

◊ Rumuz: Unutamıyorum

YANIT

Sevgili kızım, ya ona büyük bir aşkla bağlısın ya da ondan nefret ediyorsun. Ama bana kalırsa her şeye rağmen onu çok seviyorsun. Ancak seni aldatmasına, senin dışında başka kızlarla oynaşmasına katlanamamışsın ve unutamıyorsun. Bu konuda da elbette haklısın.
Ancak şunu da söylemeliyim, ilişkiniz başladığında ikiniz de çok gençmişsiniz...
Zaten bu yüzden seni kaçırdığında, eğer sen ya da ailen şikayetçi olsaymışsınız, hapis cezası alabilirdi.
Ancak artık nişanlanmışsınız, evlenmeye hazırlanıyorsunuz, o da sanırım yaptığı hatayı anlamış. Zaten sen adamın anasından emdiği sütü burnundan getirmişe benziyorsun. Ona sürekli kötü davranarak hayatını karartmışsın. Yeteri kadar ceza görmüş, gerek senden, gerekse ailesinden fazlasıyla ders almış. Eminim aklı başına gelmiştir.
Ayrıca onu da çok fazla suçlayamıyorum, sen onun çocukluk aşkı sayılırsın, senden başkasını sevmemiş olmalı. Ama sanki işte bir erkeksi içgüdüyle biraz uçarılık yapmak istemiş, başka kızlarla gezerek hevesini almış aklı sıra...
Ama o kadar da gençsiniz ki ikinize de insan bu açıdan düşününce kızamıyor...
Yazdıklarına bakacak olursak, güzel kızım sen de bal gibi ona sevdalısın, ancak öfkelisin ve öfken bu yüzden senin sevgini perdeliyor.
Bence artık yeni bir sayfa aç, tüm söylentilere de kulaklarını tıka...
Bunca yıldır beraber olduğun ve artık evlenmeye hazırlandığın bu genç adama de tüm içtenliğinle sarıl. Öfkeni de arkana at gitsin.
Evlendiğiniz andan itibaren tüm geçmişi sil hafızandan. Önünüzde uzun ve güzel bir hayat var.
Umarım çok mutlu olursunuz, bütün bu çocukça olayları da unutup hayata dört elle sarılırsınız birlikte...