Tek bir mesajla terk edildim

Sevgili Güzin Abla, Türkiye’nin psikoloğu gibisiniz. Varlığınızı bilmek güzel, insana güven veriyor. Artık derdimi sizinle paylaşabilirim. İnsanoğlunun en büyük dertlerinden biri sevgi ama israf ediliyor. Maalesef dinimiz israfa, “Haram” dese de israfa çok müsaitiz, güzel olan şeyleri yok etmekte üstümüze yok.
Ellerini tuttukça içinde kelebeklerin pır pır uçtuğunu hissedeceğin birini buluyorsun, kendini hiç olmadığın kadar güvende hissediyorsun. Ama bir anda, bir gece tek mesajıyla yıkılırsın. Karşı tarafsa “Cevap verme tenezzülünde bulunmadı” diye yorumlar. Halbuki kuyruğu dik tutma çabası içindesinizdir.
Ciğerinizin parçalandığını hissedersin. Sonra kaybedeceğini tamamen anlayacağın an resmen balık ağa takıldığında çırpınır ya, aynen onun gibi çırpınırsın. Ben de öleceğimi bile bile çırpındım. Bu çırpınışlara cevaplar; “Ben senin kırılmanı istemiyordum, sen aslında iyi birisin, ben sana layık değildim. Adapte olamadım, gelecek göremedim” oldu.
Gelecekten kastın ne? Cevap ise “Evlilik değil, devam edersek karmaşık hal alır, devam etmek, kalpsizlik.” Benimle huzurlu olduğunu söylemesine rağmen daha ne bekliyordu?
Vicdanım temiz, alnım ak ve ben sevmekten başka bir şey yapmadım. Ayaktaki küçük serçe parmağındaki nasır gibiyim. Bilim adamları küçük serçe parmağın işlevini araştırmış; “Oraya buraya çarptığında ağrıdan başka bir şeye yarıyor mu?” diye.
Ben orada çıkan nasır haline geldim, kimse değmeyince acımıyor artık. Ben düğüm çözmede iyiydim ama bu defa çözemedim.
◊ Rumuz: Albatros

YANIT

Ne kadar güzel bir yazı, ne ilginç bir anlatım…
Bir ayrılık öyküsünün bu kadar anlamlı ve dokunaklı yazılması beni etkiledi, sevgili okurum.
Pek çok ayrılık öyküsü okudum, bunca yıllık dert köşemde… Ve tahmin edersin ki bir o kadar da cevapladım.
Ama gerçekten senin duygularını anlatım kabiliyetin çok hoşuma gitti. Yüreğime dokundun.
Eminim pek çok genç kız ya da delikanlı, bu satırlarda kendi duygularının yansımasını bulmuştur.
Öyle ya, âşık olmuş, sevmiş ve ayrılığı tatmamış insan var mı şu dünyada...
Ama her ne kadar hayal kırıklığı yaşamış olsan da, ben eminim sen şu değişik, duygusal ama güçlü kişiliğinle, bunun üstesinden gelmeyi başaracaksın...
Hem de çok kısa zamanda...
Küçük serçe parmağına gelince, ben o uzman gibi düşünmüyorum, beş parmak olmayınca, dengen bozulur, yürürken zorlanırsın.
Bak bir sor istersen, küçük serçe parmağını kaybetmiş birine...
Hani diyorsun ya, “Ben düğüm çözmede iyiydim aslında, ama bu defa çözemedim” diye.
Bana sadece içini dökmek için yazmışsın.
Çünkü bence düğümü çözmeye başlamışsın bile...