Sokaklar doğal ortam değil

Sokak hayvanları denilen ve anlamını çözemediğim o kavramı bize dayatanlar, “doğal ortamlarında yaşamaları gerek” diyerek o canları sokaklarda ölüme terk ediyor.
Hayvan dernekleri bakanlığa sık sık barınakların ölüm yuvası olduğunu vurgulayarak bu konuda mücadele veriyor. Hayvanlar doğal ortam denilen yerde, yağmurda çamurda, kötü insanların saldırısı altında yaşamaya çalışıyor.
Millet ve devlet olarak o zavallılara gereken yaşam alanları sunulmalı.
Barınakların açık alan haline getirilip, hayvanseverlerce kontrolünün sağlanması gibi bir düşünce niye yok?
İstanbul Belediyesi Veterinerlik Hizmetleri de ilaçlama, kısırlaştırma yapıp onları sokağa salıyor.
Köpek dövüştürenler, sokak hayvanları doğal ortamında yaşamalı diyerek onları ölüme terk edenler, göstermelik barınaklar yapıp günü kurtaranlarla bir yere varılmayacak.
Neval K.

YANIT

Barınaklardan nefret eden, barınakları ölüm kampları şeklinde nitelendiren birçok hayvansever okuruma karşılık, sokakların da hayvanlar için ölüm ve açlık, sefalet alanları olduğunu savunan bu gönüllü hayvan korumacı hanım gibi düşünenlerin fikirlerine de köşemde yer vermem gerektiğine inanıyorum.
Eskiden insanlar kendisinden önce hayvanları düşünüp, kendileri aç kalsalar bile hayvanları doyururlardı. Maalesef artık herkes çok bencil oldu. Duyarlı insan sayısı çok az. Ancak barınaklar kontrollü açık alanlar olabilseydi, belediyelere bu konuda önemli bir bütçe sağlanabilseydi, barınaklardaki veteriner ve bakıcılar, bu konuda gerçekten bilinçli, hayvansever ve iyi niyetli insanlar olabilseydi, gönüllülere gereken her türlü imkân ve destek sağlanabilseydi, bu düşünceye kesinlikle katılabilirdim.
Ama bugün için ne yazık ki bildiğim ve gezdiğim barınaklar içinde Sevgili Meral Olcay’ın Yedikule Barınağı dışında, barınakları tavsiye edebileceğimi söyleyemem.
Hele bazıları gerçekten içler acısı durumda. Hayvanları doğal alanlarına bırakıyoruz diyerek terk edilen ormanlık alanlarda ise hayvanlar can çekişerek ölüyorlar.

Nikah şekeri yerine sokak hayvanlarına yardım

Notre Dame de Sion Fransız Lisesi, bildiğiniz gibi benim okuduğum okul. Ona bağlı olarak sürekli yazıştığımız ve çeşitli konularda yardımlaştığımız, düşüncelerimizi paylaştığımız 2000 kişilik bir derneğimiz de var.
Genç mezunlardan bir arkadaşımız, “Yaklaşan düğünümüzde nikâh şekeri yerine sokak hayvanları ile ilgilenen bir derneğe bağış yapmak ve misafirlerimize kitap ayracı dağıtmak istiyoruz. Bu konuda bana tavsiye edebileceğiniz bir dernek var mıdır acaba” diye sormuş.
Öncelikle nikâh şekeri yerine böyle bir yardım kararı almaları beni gerçekten çok sevindirdi. Kendilerini tebrik ediyorum. Bu arada üyesi bulunduğum Ankara’daki ilk yasal dernek olan HAYKOD’u (Hayvanları Koruma Derneği) önerebilirim. Yüzlerce kedi-köpek dışında yıllardır Ayı Meyvan’a da hayat veriyorlar. Yaralı bir atı yıllardır yaşatmayı başardılar.
Ulaşmak isterseniz haykod-owner@yahoogroups.com adresini kullanabilirsiniz.
Bir başka arkadaşımızın Göktürk Hayvanseverler Derneği’ni önerdiğini hatırlatabilirim.
Dernekte Göktürk ve çevre orman arazilerde besleme, yuvalandırma ve tedavi yapan Nilgül Sayar ile nilgulsayar@gmail.com adresinden iletişime geçilebilir.
Ve tabii Mimar Meral Olcay’ın yıllardır büyük fedakârlıklarla ayakta tuttuğu Fatih Yedikule Hayvan Barınağı’nı da unutmamalısınız. Evlenecek yeni çiftimize ömür boyu mutluluklar dilerim.